Hij kijkt ontspannen en lacht. Wrijft het zand van zijn bezwete gezicht. Met drie volle manche trainingen achter de rug oogt hij toch behoorlijk fris. Raf zit weer lekker in zijn vel. Het EK in Italië sloegen ze over en dat verwonderde me. Raf is duidelijk. ‘Ik leg mezelf altijd veel druk op. Ik wil het zo graag allemaal goed doen, dat de stress me zo nu en dan parten speelt. Als je niet voor 100% goed in je vel zit, kun je zoiets op zo’n moment beter overslaan’. Verstandige woorden van zo’n jong manneke. Raf wil groeien en weet heel goed dat hij, dit jaar in ieder geval, nog geen Europees kampioen zal worden. Daarom is zo’n wedstrijd in Italië niet heel erg van belang. Hij moet gewoon veel rijden. Het liefst verschillende banen en veel uren maken. ‘Ik wilde het risico niet nemen daar de fout in te gaan, net nu het allemaal zo lekker gaat’. Veel jongens doen het zo. Mooie wedstrijden op de juiste momenten meepakken en veel ervaring opdoen. Raf en Harrie Meuwissen. Verstandige mensen zonder haast, bouwend aan iets moois. Hoe mooi het allemaal nog gaat worden weet niemand, maar het eind is nog lang niet in zicht. De overstap naar de 125 gaat niet zomaar. Het kost de kersverse HMX-Racing coureur tijd om te wennen. Grotere machine met natuurlijk meer vermogen, wat dan weer een andere rijstijl vergt. Raf is goed op weg en groeit zichtbaar. De tijd zal het leren, maar aan Rafs inzet zal het niet liggen. Als ze instappen kijkt hij verlegen om en zwaait vriendelijk. Fijne mensen. Een verhaaltje waard…
(Foto met dank aan Floris van den Elsen)
De sfeer is goed en ongedwongen. Mede door het lekkere weer zijn de toeschouwers in een gezellige bui. Ik pik een complimentje mee van Valentino Besselink en zijn vader. ‘We lezen al je stukjes hoor’. Aardige spontane mensen en het doet me goed. Door de pits stuiten we op de altijd goedlachse Glenn Coldenhoff. Foto met m’n zoontje is uiteraard geen probleem. Glen ‘the Man’.
Er wordt hard gereden 
Gewoon een robot
Davy Pootjes bouwt rustig op. Is rustig. Maakt een sterke indruk en neemt geen enkel risico. Hij weet goed waard zijn belangen liggen en handelt daar naar. Klaar voor de oversteek van volgende week. Respect voor Damon Graulus die zich als ‘nieuwkomer’ erg knap naar een derde plaats rijdt. Blij voor Glenn Coldenhoff. Hij geeft ons een paar spannende momenten en laat zien echt gewoon bij de absolute top te horen. Ook respect voor het ‘beest’ Bobryshev. Ondanks hij altijd erg vriendelijk is lijkt hij er geen zin in te hebben. Het zal zijn Russische uitstraling zijn misschien. In de baan gaat hij los en doet waar hij voor komt. Geen fratsen, geen praatjes. Just Evgeny. Een leuk item is toch wel het interviewen van de eerste drie per klasse, direct na de race. Het maakt zo’n wedstrijddag net iets completer.
Ik ben gek op het ONK. Vorig jaar heb ik met mijn kinderen de meeste van de wedstrijden bezocht en kan zeggen dat er een prachtige strijd te volgen was met, als het GP kalendertechnisch uitkwam, veel (internationale) rijders met naam aan de start. Prachtige verzorgde circuits met een even zo mooie strijd in alle klassen. Tenslotte is het toch grotendeels de Nederlandse top die daar tekeer gaat.
Helaas is het ONK minder gek op mij. Met uitzondering van Axel, waar ik met open armen ontvangen werd, ben ik ook benaderd door Herman Bronsvoort die zich sterk maakt voor de organisatie van The Dutch Masters of Motocross welke aanstaand weekend neerstrijkt in Markelo. Die waardering van Herman is mooi en doet me veel. Vorig jaar belde hij me ook en heb geen seconde spijt gehad van mijn bezoek. Verrast en dankbaar. ‘De Herikerberg’ is toch wel een van de mooiste circuits die ons landje nog rijk is. De organisatie liet toen al niets te wensen over en het zal zondag alleen maar weer beter en mooier zijn. Markelo heeft een naam hoog te houden en daar is de organisatie zich goed van bewust. De overweldigende opkomst ieder jaar van publiek en rijders zegt eigenlijk al genoeg. Een geslaagd evenement verkoop zichzelf.
Aan iedereen is gedacht in de vorm van veiligheid, sanitair en eet- en drink gelegenheden. Ook voor de mindervaliden zijn er tal van faciliteiten voorzien. Een speciaal rolstoelpodium, invalidentoilet en oversteekplaats zijn hiervoor aangelegd. Het belooft een prachtig spektakel te worden met een groot deel van de absolute wereldtop aan het hek. Kortom, geen reden te bedenken om niet te gaan als je van motorcross, sfeer en spektakel houdt. Wij zijn er klaar voor en hebben er vreselijk veel zin in.
Op zaterdag kunt u de top van de Nederlandse jeugd in actie zien, waarna het ’s zondags de beurt is aan de ‘grote’ mannen en vrouwen. Voor entree prijzen en meer informatie kunt u terecht op www.motorcrossmarkelo.nl en www.dutchmastersofmotocross.nl
Onmogelijke achtervolging
De vierde plaats blijkt het hoogst haalbare in deze manche. Uiteindelijk staat hij, bebloed door een dikke snee in zijn onderarm, als totaal nummer twee op het podium. Trots en breed lachend neemt hij zijn prijzengeld in ontvangst.
Totale balans met een minimale aanslag op zijn strak gespierde lichaam. Als hij uiteindelijk toch een keer pauzeert loop ik naar zijn onderkomen. Hij zweet, maar dat mag met deze temperatuur. Moe is hij niet. Zittend in de zijopening van zijn bus haalt hij wat fruit uit zijn koelbox. Als een bouwvakker met pauze kletst hij wat met de mensen om hem heen. Ik probeer wat op te vangen, maar van alles wat hij zegt versta ik ongeveer 20%. Elke keer als hij een zin beëindigd hoop ik op een ‘jonguh’. Dat doet hij dan weer niet. Hij trekt zijn zeiknatte shirt uit en het is duidelijk dat hij geen tijd heeft om te zonnen. Hij is relaxed. Geen rijen met mensen die staan te wachten op een glimp van zijn gezicht of balpen. Geen mensen die op de foto willen met hij die absolute geschiedenis gaat schrijven. Hij staat op en loopt naar zijn niet Nederlandse monteur. ‘ Geef me veertig minuten om bij te komen, dan ga ik weer’.
‘Duchenne’ is een ziekte die voornamelijk bij jongens voorkomt. Het breekt langzaam maar zeker de spieren af. Kinderen met ‘Duchenne’ Spierdystrofie vallen vaak en kunnen niet goed rennen. Met ongeveer 10 jaar, wordt lopen erg moeilijk, en worden de kinderen afhankelijk van een rolstoel. En als de spieren die voor ademhalen nodig zijn te zwak worden, is beademing nodig. Ook de hartspier wordt steeds zwakker. Hierdoor is deze vreselijke ziekte uiteindelijk fataal.
Nee, we kunnen de wereld niet redden en zeker niet iedereen helpen. Daar zijn instanties druk mee in de weer en dat is goed. Wat we wel kunnen doen is die instanties ondersteunen want mensen, vooral kinderen, mogen niets mankeren. Komt daarom allen naar MC Rilland a.s. zaterdag 11 juni en steun de club. Steun de Stichting ‘Duchenne’ en steunde kinderen die het zo verrekte hard nodig hebben.
Veel opnieuw beginnende veteranen zullen het erkennen; ‘crossen verleer je nooit’. Het klopt ook, alleen de conditie laat vaak te wensen over. Wat het hoofd nog weet en denkt te kunnen, ziet het lichaam vaak niet meer zitten.
Wie betaalt de reis en waar slapen we
‘Haar weekenden geeft ze aan mij en dat vind ik erg bijzonder’
Financiële onzekerheid