We hebben een keer gebeld, maar ik denk niet dat hij dat nog weet. Het was net nadat hij door Kemea-Yamaha werd teruggezet was naar het EK. Het moest en zou beter worden. Lachend vermande hij zichzelf met veel geloof in zichzelf. Damon Graulus. Netjes en beleefd. Als iemand een kans verdiende was hij het wel en dat vind ik nog steeds. Met regelmaat liet hij zien waartoe hij in staat is. Ik heb hem verschillende malen zien rijden en was altijd erg onder de indruk. Ondanks zijn gemiddelde postuur een groot man. Een man die ik gekscherend vergeleek met een boekhouder, omdat zijn verschijning verrassend ‘netjes’ is voor een professioneel motorcrosser. Geen grote bek, maar er staan als hij verwacht wordt. Wolf in schaapskleren. Wat wil je als team nog meer dan een jongen met nimmer aflatende toewijding. Een begenadigd coureur met het vermogen zich te handhaven, ook vanuit een ‘underdog’ positie. Naast een jong en slim talent ook nog eens een ambassadeur voor de sport. Met zijn ijzersterke wil is hij in staat alles te geven en nog een emmer meer. Altijd 200%.

Is er dan echt niemand?

 

Buiten is het ijzig koud, maar eenmaal binnen word ik al snel warm. De motoren in de hal klinken veel mooier dan buiten. Het brullen galmt tot kippenvel. Het gevoel is al duidelijk aanwezig. Slimme coureurs nemen nog even een les. De baan alvast wat verkennen en wat angsten wegwerken. Angst is het eigenlijk niet eens. Het is meer het zuinig zijn op jezelf in combinatie met het lezen van de baan. Hoeveel meter ligt er tussen de schansen. Het is altijd te doen, maar met welke snelheid zet je af.

‘Er omheen en gas’

Danny van de Bosse is een bijter. Niet bang de sprong maar eens te wagen. Als hij zich één keer misrekent weet hij het. Iets harder dus. Een nieuwe baan met toch weer net andere bochten. Hogere bulten deze keer. In de laatste sessie weet hij precies wat en waar. Alles past. Trotse ouders zonder nagels. Ook Lotte van Drunen test zichzelf en de baan. Ze luistert goed naar de aanwijzingen van Rinus van de Ven, de kersverse, officiële MX trainer. Rinus zet pionnen. ‘Er omheen en gas’. Met handen en voeten geeft hij weer wat hij weet en vooral kan. Lotte snapt het. De stijl van het jonge meisje verraadt veel. Zonder risico’s te nemen springt ook zij de verschillende dubbels.

Uiteindelijk is het ‘gewoon doen’. De sprongen zijn qua hoogte niet veel heftiger dan die op een ‘gewoon’ circuit, maar er zit zo’n groot gat tussen. Dat maakt het wat enger. Vader van Drunen is met hart en ziel aanwezig. Hij probeert te genieten, maar zijn hart slaat ook een keer extra als hij ‘zijn Lotte’ voor de eerste keer een dubbel ziet nemen. Zo trots, maar zo zuinig op z’n kleine meid. Duim omhoog. ‘Goed zo Lot!’. Belgische Jolien twijfelt. Rinus ziet het en roept haar apart. ‘Om deze pion en dan gas. Je kunt het. Doe het maar gewoon, je kunt het echt’. Even denk ik aan de verantwoordelijkheid van een trainer. Wat als…. De volgende ronde waagt ze de sprong en haalt het met gemak. Rinus lacht breed. Hij weet wat hij doet en zegt. Weet wat kan en wat vooral niet. Zus Nancy’s blinde vertrouwen bewijst die stelling.

Hij lacht, maar niet echt

Er zijn in de komende week nog wat trainingsdagen, waarvan ik hoop dat ze goed bezocht zullen worden. Het blijft iets aparts en zeker niet zonder risico. Een goede voorbereiding is altijd belangrijk, maar zeker hier op zijn plaats. Brian Vermeulen heeft het naar zijn zin. Na een paar rondes heeft hij zijn timing op orde. Netjes en precies. Een genot om te zien. Op de tribune passeer ik Ron Bos. Ietwat en terecht gefrustreerd laat hij zijn gipsbeen zien. Het gaat nog wel even duren voor hij weer de oude zal zijn. ‘Het is niet anders, maar ik baal er wel van’. ‘Gaan de veteranen wel van start zonder jou Ron?’. Hij lacht, maar niet echt.

Het zal druk worden

De hal is zo goed als klaar. De laatste spandoeken krijgen een plaats aan de railing en de laatste puntjes gaan op de i. Met 25 jaar ervaring lijkt het een routine klus, maar toch is geen editie hetzelfde. Een week lijkt lang, maar het is zo weer weekend. Het zal druk worden. Warme begrenzers, trillende tribunes en de heerlijke walm van verbrande benzine. Opzwepende beats en over gemoduleerde speakers zullen weer leiden tot kabaal en een ‘wave’ van formaat. Kees zal de jubileumtaart afsmeren. In de verte hoor ik hem al onmiskenbaar roepen. ‘Ik zie motoren vliegen!’

(Foto’s met dank aan More Heijt – www.mhmxpics.nl )

 

Er hangt een rustige, ontspannen sfeer in ‘huize Engelen’. Misschien toch wat ongewild, na het horen van het beroerde nieuws een paar maanden geleden. Max moest door de gevolgen van een zware crash zijn professionele motorcross carrière per direct stopzetten. Een zwarte dag voor het crossverslaafde gezin. De hectiek stabiliseerde langzaam maar zeker en de zinnen werden, enigszins geforceerd, verzet.

‘Max vond het een geweldig idee’

‘Max en knappe Shannon zijn een prachtig stel. Ze horen bij elkaar. Het past langs veel kanten. Shannon steunt haar ‘verslagen mannetje’ waar ze kan en samen maken ze nieuwe plannen voor de toekomst. Iedereen heeft dat wel eens. Dat je wakker wordt met iets in je hoofd. Zo helder, zo echt. ‘Vraag met niet waar het vandaan komt, maar ik had ineens het idee om lampenkappen te gaan maken van touw’, aldus een opgetogen Shannon. Ze vertelde Max haar idee die meteen erg enthousiast reageerde. Nog geen uur later waren ze onderweg om het juiste touw te zoeken en wat andere spullen te verzamelen. ‘Via Google stuitte ik bij toeval op een houten stam als basis voor een schemerlamp. Samen met bijpassend kapje een prachtig geheel’. Haar hersenen begonnen te borrelen. ‘Ik wilde al langer een leuke lamp op onze slaapkamer, maar kwam nog nergens iets bijzonders tegen’. ‘Max vond het een geweldig idee, waarna we in de achtertuin zijn gaan zoeken naar een geschikt stuk hout. Zo is het idee eigenlijk geboren’.

Uniek exemplaar

Nadat ze nog wat materialen bij de bouwmarkt hadden gehaald zijn ze aan het knutselen geslagen. Het werd uiteindelijk zo’n leuk en bijzonder lampje dat (schoon) vader Huub adviseerde het niet bij 1 exemplaar te laten. Iedereen die de lamp in handen kreeg wilde er een voor thuis. ‘En zeker niet uit beleefdheid’, lacht Max. Aangezien de weekenden een stuk rustiger zijn geworden is, ondanks de lopende schoolperikelen, de benodigde tijd wel aanwezig. ‘Als we er dan ook nog een centje aan zouden kunnen verdienen zou het helemaal leuk zijn’. ‘Enthousiast zijn  we de volgende dag spullen gaan inkopen om meer lampen te kunnen maken’. De plannen nemen al snel een vaste vorm aan. Shannon heeft besloten zich te gaan toeleggen op de verschillende productie mogelijkheden door zich aan te melden op het HMC (hout en meubilair college). ‘Het lijkt me ontzettend gaaf dit samen met Max vorm te gaan geven’. Uiteraard wordt iedere lamp een uniek exemplaar, want geen boomstam is hetzelfde. Er zijn inmiddels een paar modellen geproduceerd, waaruit de klant een keuze kan maken. Ook is het mogelijk een exclusief model te maken. Naar ons of uw eigen ontwerp.

 

 De plannen zijn gemaakt

De basisprijs voor een ‘standaard’ lamp zal liggen tussen de 54,95 en 69,95. Afhankelijk van materiaal en maat. Van de kappen blijven ze nog even af. Zoiets is erg persoonlijk wat het erg moeilijk maakt een voorraad aan te leggen. ‘In overleg zoeken we de juiste kap er desgewenst voor u bij’. De plannen zijn gemaakt. Als er een markt blijkt voor de handgemaakte lampen, ligt er al een lijst klaar met eventuele vervolg producten. ‘We kunnen bijna niet wachten, maar toch houden we dit nog even voor ons’.

De hoofden weer omhoog. Een nieuwe toekomst ligt in het verschiet. ‘We kijken niet meer naar wat we allemaal missen en niet meer kunnen. We zijn jong en de wereld ligt open…’

(Foto Max met dank aan Ron van der Bij RGP Photo)