Na een rustige en bekeken trainingssessie in Stevensbeek was Sam klaar voor de eerste start van de dag.
Een start als uit een boekje. Op kop ging ze de eerste bocht in en wist deze koppositie een aantal ronden vast te houden. Helaas maakte ze een klein foutje waardoor ze de tweede plaats in moest nemen. Langzaam maar zeker zakte ze daarna nog terug naar de vierde plaats, om ook op die plaats afgevlagd te worden.
Ook de tweede start was om in te lijsten. Als tweede ging ze de eerste bocht in waarna ze de derde positie in kon nemen. Doordat nummer twee uitviel kwam Sam weer op een gelukkige tweede plek terecht, die ze bijna de gehele manche vast wist te houden. In de laatste twee ronden voor de geblokte vlag kwam de nummer drie haar toch nog voorbij, wat haar uiteindelijk een derde plaats in de manche opleverde.
In de dag uitslag eindigde Sam op een verdiende derde plaats. Ook in de tussenstand voor het kampioenschap staat ze nu op een derde plaats.
Sams gevoelens over vandaag zijn gemengd. ‘Het rijden ging lekker. Vooral de tweede manche kon ik lekker mijn eigen tempo vasthouden. Een derde plaats totaal is zeker niet verkeerd, maar ik voel gewoon dat er meer in kan zitten. De Ecomaxx KTM loopt als een speer en de vering is ook helemaal geweldig. Daar ligt het dus niet aan. Het moet en kan beter, dus richt al mijn pijlen nu op Amersfoort.’
(Foto met dank aan Danny Relouw – Relouw MX Pics)
‘En Joel, hoe zijn de tijden?’. ‘Goed genoeg’, antwoordt hij vaderlijk. Greg maakt zijn rondjes terwijl zijn vader klokt. Hij doet me aan iemand denken. In zijn onopvallende stijl zet hij strakke tijden. Ja, hij heeft wel een en ander van zijn pa. Joel is zichtbaar nog steeds in topvorm en vooral erg vriendelijk. Neemt even de tijd, maar geeft aan dat ‘den Greg juist aan het rijden is’. ‘Ik spreek je straks nog wel even’. Een rustige man voor een crosslegende van formaat. Later bij de bus is de sfeer ontspannen. Gregs vriendin Kaya en vriend Laurens zijn mee om eens te genieten van de Zand klei combinatie van MC Rilland. ’T Is een uurtje rijden, maar zeker de moeite waard’, aldus een ontspannen Joel Smets. Als manager van het meest succesvolle GP team ter wereld zit hij hier op een klapstoeltje door zijn telefoon te scrollen. Hij sleutelt en borstelt wat aan Gregs motor en ruimt rommel op. Manager, icoon maar vooral Gregs vader…
