Zo tegen als ik was, zo voor ben ik nu. Natuurlijk zijn er veel andere banen in Nederland. Mooie banen. Maar toch heeft dit iets waar ik stiekem een beetje nerveus van word. Lekker

[logo-carousel id=banners-2]

Kermis
Dat het een hoop geld kost om deze hele kermis gestalte te geven geloof ik zeker, maar desondanks is mijn kaartje niets duurder dan de Lommelse uitgave. Een hele week hield ik het weer in Assen bij. Regen, alleen maar regen. Vrijdag dacht ik nog dat het wellicht afgelast zou kunnen worden, maar denkend aan de andere modderwedstrijden van het afgelopen jaar, is die kans erg klein. Als we bij de camping aankomen miezert het wat, maar dat stopt gelukkig al snel. Er is nog veel plaats vrij en daarbij staan we lekker op het grind wat het net even wat luxer maakt allemaal. Het stuk van de camping naar de baan is redelijk lang en ik ben al niet zo’n loper van huis uit. Herinner me ineens dat ik vorig jaar nog opmerkte onze fietsen mee te nemen.

Stalen mannen
De baan is zeiknat, maar blijkt toch redelijk berijdbaar te zijn. Trainingsrondjes worden vlot afgewerkt en de wolken die er al waren drijven langzaam weg. Het belooft wat te worden. Toch wel. Onderweg komen we een ijskraampje tegen. Ik geef aan dat we later op de dag nog wel eens terug zullen komen. Goed dat ze er staat. Een ijskraam en ik in mijn korte broek. Goed weer dwing je af namelijk. De tribune zit al redelijk vol, maar toch kunnen we nog een mooi plaatsje bemachtigen. Veteranen zijn geen oude mannetjes meer die wat rondjes ‘cruisen’ voor het plezier. Stalen mannen, drijvend op routine. ‘Onze’ Nancy maakt haar aspiraties waar. Geconcentreerd en nagenoeg foutloos houdt ze onze Nederlandse eer hoog. ‘Hard work pays off’ is hier meer dan op zijn plaats. De kwalificaties zijn de beste uitvinding ooit. De drang om te winnen is groot. Een geweldig spannende race waarbij je vergeet dat het mooiste een dag later nog op het programma staat. Het maakt een weekend compleet en in balans. Prado imponeert en zijn gegroeide volwassenheid is zichtbaar. Zijn Spaanse sierlijkheid ongeëvenaard. Dat Jeffrey zou winnen stond voor mij eigenlijk al vast. Een blok van een combinatie. Leest de baan als geen ander en is inmiddels meer één met zijn motor dan wie ook. De druk moet hoog zijn. Iedere week op tv heeft natuurlijk wel wat, maar dan moet je het ook nog eens waarmaken allemaal. Dat veel mensen mijn stukjes lezen streelt mijn eer, maar er moeten er geen vijf met me meekijken als ik zit te typen. Zijn gretigheid is in toom en dat zal hem nog groter gaan maken. De grootste ooit wellicht.

Ik geniet
Het weer is ons genadig. Een droomlucht geeft de thuisgebleven criticasters ongelijk. De meningen zijn verdeeld over Assen, maar ik geniet. Mijn kinderen genieten mee en dat is al dat telt. Ik loop wel een andere keer langs de baan. Het asfalt naast de baan is niet lekker als je er een schuiver op maakt, mee eens, maar aan de andere kant zijn bomen ook niet mals. Er is altijd wat te vinden en in het ergste geval te klagen, maar er is ook te genieten. Veel. Ik vind het een ‘Amerikaans uitje’ en neem alle ‘verschillen’ graag op de koop toe. Het minuscule buitje van de zaterdagnacht doet geen kwaad waardoor de baan er bijna perfect inligt. Bizar als je weet wat er de hele week aan water uit de lucht is komen vallen. De zon schijnt en zet de gezelligheid aan. De zonnige sfeer geeft de bezoekers weer glans.

[logo-carousel id=banners-2]

Absoluut topniveau
Ik gun het Cairoli als geen ander. Hij is terecht wereldkampioen. Nagenoeg ongeschonden deed hij zijn werk en meer. Niet altijd wordt het grootste talent de uiteindelijke kampioen. Het grootste talent heeft het misschien nog wel het zwaarste. Met de hele vaderlandse crossgemeenschap op je schouders kom je wel eens wat moeilijker rond. Onderschatting of domme pech. Het was in ieder geval een kronkel in de groei naar het absolute topniveau. Zijn eigenzinnigheid wordt vaak aangehaald als minpunt, maar het zal hem uiteindelijk brengen waar hij wil zijn. Het is tenslotte zijn plan. 23 jaar nu. Met een beetje mazzel kan ik er nog van genieten tot mijn pensioen. Een fijn gevoel. Alvast bedankt Jeffrey.

[logo-carousel id=banners-2]

Wat is oud?
Het valt me op de ‘afgedankte rijders’ het meest in het oog springen. Bobryshev gaat as een wilde in het rond. Trekt en sleurt als een malle aan zijn toekomstige ‘inruiler’. Slaat enkele waves over en gooit zichzelf net voor sluiten nog even in de verkoop. Het ‘beest’ ploegt zijn longen leeg. Te weinig eer voor een groot mens. Ook Nagl staat nog in de etalage en laat zich van zijn beste kant zien. De wedergeboorte van Strijbos heeft lang op zich laten wachten. Vorige week deed hij menigeen al versteld staan van zijn snelheid en doet dat in de loeizware Assense zandbak nog eens dik over. Wat is oud? Blij te horen dat hij er nog minimaal een jaar aan vast plakt. Zijn eventuele afscheid zal op niveau zijn, daar ben ik zeker van. Graulus is wisselvallig en dat is jammer. Net voor de finishtafel wil hij aan zijn roll off trekken maar vindt hem niet meteen. Met één hand aan je bril een tafel oprijden en springen geeft me wel een beetje kriebels. De balans is er dus wel. Hij heeft stiekem veel in zijn mars en is gelukkig nog jong. De tijd zal het leren. Met respect volg ik Sven van der Mierden. Hij was er zomaar ineens, voor mij dan. De overstap heeft hem duidelijk goed gedaan. Hij groeit gestaag in het grote geweld en zal het zeker nog een eind brengen. Met een mooie stijl zonder onnodige risico’s zal hij een van de meest constante rijders worden. Brian Bogers rijdt op karakter. Altijd alles geven. Zijn 450 postuur is op een baan als deze in zijn nadeel, maar zal hem wellicht volgend seizoen van dienst zijn. Ik kijk er in ieder geval naar uit. Een Bogers fan ja. Covington is op dreef en Seewer komt te kort. Elke baan is anders. Ieder zijn ding. De sympathieke Davy Pootjes is op de terugweg. Gelukkig zonder haast maar toch met een behoorlijk tempo. Het doet me goed hem weer te zien strijden. Ouder maakt wijzer. Jed Beaton is een verassende verschijning. Uitslagen op formaat laten zien dat hij nog wel iets in petto heeft. Glenn heeft pech. Waar hij vorig jaar zo schitterde, blijft de verdienste nu weg. Een geweldige smakker laat hem als laatste starten, maar desondankt weet hij zich als een baas op te werken. Na de race zie ik hem weglopen met een van pijn vertrokken gezicht en een hand in de vernieling. Respect voor deze man.

Twee benen los
In de paddock is iedereen druk. Zowel de motoren als de rijders hebben de verzorging en rust hard nodig. Nick Kouwenberg is opgewekt, ook al heeft hij nagenoeg niet kunnen trainen op zijn dikke 450. ‘Het is zoals het is’, lijkt zijn persoonlijke slogan. Niet klagen, nooit. ‘Niet afhaken maar lekker crossen’, geeft hij me lachend mee. Nick lacht altijd. ‘Wat is er mooier dan een weekendje crossen?’. Mooi mens. Jan Heusschen van het JH-MX Service Team heeft wel even een momentje tijd. ‘Zijn Filip’ Bengtsson doet goede zaken vandaag. ‘Ben erg blij met zijn prestaties vandaag’, zegt hij met een trotse blik. We hebben met z’n allen hard gewerkt en dat komt er toch een keer uit. Punten in de tas. Dik verdiend. De stijl van de Waal geeft me altijd kippenvel. Twee benen los en het gas helemaal open. Een gast met lef en een mooie toekomst. De gedreven en dikgetalenteerde Jago heeft pech. Hij laat zien het eens te zijn met het opgelegde tempo, maar een schuiver naast de schans gooit zand in zijn eten. Jammer, dat zeker, maar dit wordt vervolgd.

[logo-carousel id=banners-2]

De sfeer is geweldig op de uitpuilende tribune. Een record aantal bezoekers klapt en wavet of hun leven er van af hangt. Een jongen schuin achter me moet een contract krijgen bij Husqvarna. Zijn ‘decibelkillende’ geprepareerde kettingzaag met opengewerkte ‘supertrapp’ hoort erbij. Ik zeg, kaartjes geven en meereizen.
De reis terug naar huis is zoals iedere keer lang en tevens de grote domper van het weekend. Om het nog wat uit te stellen pakken we nog een Mac mee langs de snelweg. Bezaaid met crossfans natuurlijk. Ik raak in gesprek met een Stelletje gehuld in Strijbos fan kleding. Over het blij zijn met de prestatie en het verlengen van zijn carrière. Trouw tot op het bot. Als ze weglopen zwaaien ze. ‘Volgende week Frankrijk?’ Ik schud enthousiast ja. Voor het eerst zijn we er bij.
Een waardige afsluiting van een prachtig seizoen.

Foto’s (van achter de afzetting) met dank aan More Heijt – www.mhmxpics.nl