Keuzes maken. Normaal gezien niet makkelijk voor iemand die het talent heeft meerdere kanten op te kunnen. Als ‘late starter’ maakte hij een snelle doorbraak met een aantal opvallende hoogtepunten. Er zit wat in, dat moge duidelijk zijn. Wellicht zijn er nog wel een paar levels te overwinnen, maar dan wordt het een geval van alles of niets. Zijn overgenomen genen gieren door zijn aderen. ‘Het is eigenlijk niet zo moeilijk’, zo zegt hij nuchter. ‘Ik kan mijn school niet laten schieten voor de cross, dat zou erg zonde zijn’. Hij zit in zijn laatste jaar, dus spant het er redelijk om. Het is gewoonweg niet mogelijk zich helemaal op het crossen toe te leggen en dat uit zich enorm in de wisselende uitslagen. Vandaag, in Reusel, is hij op dreef. Het tempo ligt hoog, maar Greg kan het de eerste helft van de manche behoorlijk volgen. De tijden van Coldenhoff, Van der Mierden en hemzelf liggen dicht bij elkaar, wat je op een baan als deze toch een flinke vent maakt. Op de vraag of hij na zijn afstuderen zich volledig toe zal gaan leggen op zijn cross carriére is hij nog onduidelijk.’We hebben het er thuis ook nog niet echt over gehad. Het is ook niet dat we zomaar alles krijgen omdat mijn vader toevallig teammanager bij KTM is, wat veel mensen wel denken, dus geld is ook nog een belangrijk punt als je een internationale competitie af wil werken. Het zal nog een keer hetzelfde worden als vorig jaar denk ik wel. Crossen in de buurt en hier en daar een mooie wedstrijd meepikken. Meer zit er toch niet in voorlopig’. Veel jongens zouden het wel weten, maar Greg staat daar anders in. Hij weet als geen ander dat er na de cross nog een leven is. Ook beseft hij dat het zomaar van de een op de andere dag voorbij kan zijn en wat dan? Aan dit feit werd hij tijdens de tweede manche weer even herinnerd, toen hij er op een tafel snoeihard afging en de wedstrijd moest verlaten met heel veel pijn in zijn arm en schouder. Een smakker die uiteindelijk geen vervelende blessures achter zou laten, maar wel weer duidelijk maakte hoe betrekkelijk het allemaal kan zijn. ‘Eerst mijn school maar eens netjes afwerken, dan zien we wel verder…’

Foto’s met dank aan Danny Relouw (relouwmxpics) en Alex Skoczek

Het is al donker als ik veel te hard de afslag neem. Altijd vergis ik me in de scherpte van de bocht, zoals ook mijn vader dat altijd vergat. Het gaat wederom net goed en vervolgens neem ik ook de hobbels van het spoor weer veel te hard. Altijd. Er ligt een heel verleden in Zegge voor mij. Gerry was onze vertrouwenspersoon als het om de cross ging. Ondanks de onbeschrijflijke wirwar van open blokken, gereedschap en incourante inruilers, wist hij er moeiteloos zijn weg. Niemand kan alles, zoals mijn dochtertje altijd zegt, maar Gerry kwam heel dicht in de buurt. Op iedere vraag een antwoord en voor elk probleem een oplossing. Hij bestelde het, ging het voor je halen of maakte het zelf. Maria doet open. Geen Gerry deze keer. Ik geef haar drie kussen en condoleer, maar ze stelt me gerust. ‘Het gaat wel hoor’, zegt ze lief. Er heerst verslagenheid in huize Franken, maar op een berustende manier.

Iedereen wist van zijn manier van leven. Door velen gewaarschuwd, maar niets of niemand kwam daartussen. Een man van de oude, maar zeer voorbeeldige stempel, gezegend met een aangeboren missie van ‘helpen’. Er zijn voor een ander, zoals het volgens hem ook allemaal bedoeld is geweest. Ooit. Alles en iedereen kreeg een portie, waar helaas ook regelmatig misbruik van werd gemaakt. Dat calculeerde hij in. Immers, wie goed doet… ‘Voor alles komt een tijd, ook voor zulke mensen’, redeneerde hij en dat hoop ik ook echt. We halen herinneringen op. Voorbeelden van hoe hij was en hoezeer hij gemist zal gaan worden. Waarom zijn dochter Jolanda na een paar crosspogingen toch koos voor het schaatsen en waarom zijn geliefde vrouw altijd moest wachten met haar klusjes, omdat de klanten ten allen tijde voor gingen. Hoe hij een auto kocht voor wildvreemde mensen in de Dominicaanse Republiek zodat ze zich makkelijker konden behelpen. Zoals hij zorgde voor zijn familie en vrienden is zonder twijfel uitzonderlijk te noemen. Een weldoener zonder ego. Mijn rit naar ‘De Zeg’, zal voorlopig de laatste zijn, want ik heb verder in het respectvolle dorpje niets te zoeken.

Een voorbeeld voor velen. Gerry is er niet meer, maar de legende blijft…