Het barre weekend van twee jaar geleden zit nog vers in ons geheugen. Dat we deze keer weer zouden gaan was wel zeker, ondanks het wisselvallige weer van de afgelopen weken. Meer dan verwonderd was ik dan ook toen ik zaterdagochtend door mijn raam keek. Geen wolk aan de lucht. De laatste beelden via Facebook van het circuit beloofden een dikke modderpoel, maar op de baan aangekomen blijkt maar weer eens wat ervaring kan doen. Ze kennen hier de grond en weten er mee om te gaan, dat is in ieder geval heel duidelijk. Het zonnetje schijnt heerlijk op mijn gezicht, waarbij ik stiekem hoop dat mijn
rimpels dichtsmelten.
Jan maakt zich onsterfelijk
De eerste rondetijden geven een goed beeld van de baangesteldheid. Met mijn jack om mijn middel geniet ik van de eerste trainingen en besef dat het weer al veel te lang heeft geduurd. Tenslotte was het nooit eerder zo laat in het jaar nog zo nat. De uiterst sympathieke ‘persman’ Jan Boer, heet ons welkom in de heerlijk warme media ruimte. We hebben dan wel de mazzel daar te mogen komen, maar ben toch het liefst buiten, hoe koud het
ook is. Door Jans’ verantwoordelijke functie krijgt hij natuurlijk niet altijd alles mee van de baangebeurtenissen, maar geniet desondanks duidelijk zichtbaar van elk moment. Iedereen heeft hem nodig of denkt dat, maar dat doet hem eerder plezier dan kwaad. Het is helemaal zijn ding en dat doet hij als de beste. Jan maakt zich onsterfelijk door mijn zoon een pershesje te overhandigen voor het weekend. Zijn eerste zal ook een gedenkwaardige worden. Ook ‘vakmens’ Kees van den Boomen doet zijn ding. Op zijn geheel eigen wijze verslaat hij de prestaties, met zicht op het
beeldscherm waar de tijdtrainingen weergegeven worden en dat geeft weer een vertrouwd gevoel. Kees loopt als oud coureur al zo lang mee in de motorcross, dat hij al gezien kan worden als een soort Olav Mol, maar dan van de cross. Cross is ook zijn leven. Ik kom Nancy van de Ven tegen, buiten in de tunnel. Ze oogt geconcentreerd, slank en vooral fit. Ze zette dan ook de tweede tijd neer en dat belooft nog wat vandaag. Een gouden droom gecombineerd met een ijzeren wil, moet toch een keer de vruchten af gaan werpen. Met een tikkie meer geluk aan haar kant zal de grootste prijs toch wel een keer in het Zeeuwse Vlissingen terechtkomen. Een kort gesprek met de altijd vriendelijke Marcel van Drunen leert me dat hij op de goede weg zit. Zijn nieuwe racewear collectie verdient veel aandacht, maar ook zijn zoontje Jayson heeft als aanstormend talent de juiste coaching nodig.
Het mannetje groeit hard in alles. Het verleden herhaalt vaak en ook nu weer.
Voetjes op de steunen
Naar de trainingen kijkend verbaas ik me toch weer over de heldenmoed. Ik heb een groot deel van mijn leven doorgebracht op een crossmotor en nog steeds begrijp ik niet dat het mogelijk is wat deze mannen doen. Zo hard door diepe sporen. Voetjes op de steunen en gas er op. Uit het niks zo ontzettend dwars gooien en zo verschrikkelijk ver springen. Het lef, maar zeker ook de vrijheid die ze voelen, ook al ken ik dat maar voor een klein deel. Ik zie supertalent Kay de Wolf in een trainingsbroek, shirt en denk meteen aan de verschillen met vroeger. De evolutie heeft zeker ook bij de cross zijn sporen
nagelaten. Foto’s en beelden van de vroege periode De Coster, Wolsink en Robert. Beesten van kerels die op de meest onmogelijke manieren de ongeleide
projectielen in de baan probeerden te houden. Armen van staal. Het hoeft niet meer. Het zijn slanke atleten nu, die acteren op balans. Motoren blijven recht, netjes dansend over de diepe gaten. Mooi.
Zijn overmacht blijft
In de kwalificatie races verrasten enkele rijders onverwacht. Herlings is inmiddels een vaste waarde geworden in het veld. We gaan er voor het gemak maar van uit dat hij winnend af zal sluiten, maar toch wordt het allemaal wat minder vanzelfsprekend. Zijn overmacht blijft, maar de volgelingen blijven steeds vaker wat meer in de buurt. ‘Reus’ Jasikonis laat zien dat hij grootse plannen heeft voor het komende seizoen. De gang zit er goed in en ook al was het ‘maar’ een kwalificatie, zijn optreden maakte de gemoederen goed los. Herlings passeren is nu ook bepaald niet iedereen gegeven. Vastberaden geeft hij zijn Husky in de eindfase nog een fikse slinger, waardoor hij winnend af weet te sluiten. Ook Bas Vaessen is heel erg terug van weggeweest. Volledig hersteld van zijn langslepende blessure laat hij zien dat hij niet heeft stilgezeten. Als beste Nederlander sluit hij af op een prachtige derde plaats. Onrustige uitslagen die de honger naar de zondag alleen maar vergroten.
Ze is nergens bang voor
Nancy van de Ven is in goede doen. Na een wat tegenvallende start in de GP van Engeland, stond ze een heel pak zekerder aan de start in haar thuis Grand Prix. Misschien niet geheel foutloos, maar op zeker gereden. Met een verdiende derde plaats totaal behoudt ze netjes de aansluiting op haar concurrentie. Eigenlijk begint het nu pas. Het waren twee moeilijke en vooral natte banen, maar er is nog genoeg moois in het verschiet. Ze is nergens
bang voor. Het hoort er allemaal bij, maar een droge zware zandbaan behoort toch wel tot de favorieten. ‘Misschien kunnen we nu eindelijk eens echt gaan crossen’.
Doorbaggeren tot het geblokte wappert
Ook al sluiten er steeds meer banen, het Belgische talent blijft zich toch razendsnel ontwikkelen.
Liam Everts heeft een zware last mee te dragen, maar gaat daar perfect mee om. Met de voorbeelden van zijn familie, wordt er stiekem toch wel iets van je
verwacht. Liam maakt het waar en laat ondanks zijn tengere postuur toch zien dat hij de kampioensgenen mee heeft gekregen. Ook de jonge Belg Jago Geerts stoot door naar de absolute wereld top. Met overmacht wint hij de eerste manche bij de MX2 en komt met veel karakter in de tweede van een allerlaatste plek terug naar 7. Geen gevalletje ‘top of the box’, maar wel een zwaar verdiende derde plaats. Door een crash bij de start van de tweede manche, moest hij als laatste aan de loodzware manche beginnen. Jago moest maar één ding doen. Blijven rijden. Zijn tempo herpakken en vasthouden. Doorbaggeren tot het geblokte wappert. Tijdens de wedstrijd blijkt maar weer eens dat hij uit het beste hout gesneden is. Volhardend maakte hij zijn rondjes en finishte uiteindelijk nog als zevende. Een meer dan knappe prestatie in een rijdersveld met de enige echte wereldtop. Jago sluit zich dit weekend bijna moeiteloos aan met de mannen die strijden om de titel en zette samen met Liam Belgie als verlopen crossgrootmacht weer dik terug op de kaart. De grote verrassing van dit weekend is toch wel de vijftienjarige Kay de Wolf. Een absoluut supertalent, zich razendsnel bewegend in een prachtig en vooral uiterst professioneel team. Als snelste van het hek en na een valpartij uiterst knap terug gekomen naar een vierde plaats. Heel bijzonder te weten dat hij net als Liam ook nog maar een paar keer op de mx2 machine heeft gereden. Vervolgens pakt hij na weer een kopstart de leiding om die niet meer af te staan. Meer dan vijftien seconden voor op de tweede. Dat hij door zijn hoge concentratie de gele vlag mist op de laatste bult voor de finish is eigenlijk bijzaak geworden. De waanzinnige prestatie overschaduwt het vervelende voorval vrijwel onmiddellijk.
Respect.
Constante factor
Bij de ‘grote mannen’ lijkt de spanning weer een beetje terug te komen. Na de verrassende overwinning van Jasikonis in de kwalificatie, blijken meer mannen het waanzinnig hoge tempo van ‘onze Jeffrey’ aan te kunnen. Tijdens de eerste manche liet Herlings zien veel te hebben geleerd. De gretigheid
is er zeker nog, maar het lijkt nu gemixt met een gezonde dosis verstand. Zorgen dat je er bij bent, maar dan wel iedere GP. Blijven scoren en je
momenten pakken. Het is meermaals bewezen dat de constante factor toch wel het belangrijkste is om uiteindelijk totaal de beste te kunnen zijn. Nee, we zijn het niet van hem gewend, maar het maakt de wedstrijden zeker een stuk aantrekkelijker. Als het een beetje meezit zullen we nog veel mooie manches
mogen zien, waar hij de strijd aan zal moeten gaan met de vechtlustige Gajser. Prado moet zijn draai nog vinden, na zijn heftige blessure. Het mag al een
wonder heten dat hij alweer op dit niveau mee kan draaien. Brian Bogers lijkt op stoom te komen. Na een hele strakke zevende plaats in de kwalificatie werd hij verdiend tiende in de eerste manche. Helaas moest hij in de tweede opgeven door mechanische pech. Dat het er in zit was al langer duidelijk, maar het gaat er nu echt op lijken dat zijn nooit aflatende doorzettingsvermogen zijn vruchten af gaat werpen. Lars van Berkel geeft zijn kaartje af door in de manches respectievelijk negentiende en veertiende te worden. Een knappe prestatie als je kijkt naar de baangesteldheid en het grootste geweld van de wereld om hem heen.
Gert en zijn vrolijke maten
Na afloop maken we de bonnen op bij de frietkar. Gert Scherpenisse blijkt niet alleen een succesvol autohandelaar in zijn eigen gelijknamige onderneming, maar zeker ook een gul mens. Het bonnenoverschot was hem ook te veel en gaf me spontaan zijn laatste twee, als dank voor de leuke stukjes. Gert en zijn vrolijke maten zijn een typisch voorbeeld van mannen die mede de sfeer bepalen van een weekend als deze. Weer of geen weer. Er zijn en genieten!
Het waren weer mooie beelden op mijn verslaafde netvlies. Genoten van jong aanstormend talent, maar zeker ook van de gelouterde bikkels die er alles voor over hebben. Moeten eigenlijk, om het dagelijks brood op de plank te krijgen. Valkenswaard en crossen. Zware banen, maar zeker de mooiste…
Foto’s met dank aan More Heijt – www.mhmxpics.nl (met hesje…:)
