maart 2016 – mxinfected.nl

Scheepsrecht voor Axel
Ik sta lekker met m’n gezicht in de zon als ik iets tegen mijn been voel tikken. Ik kijk naar beneden en zie een klein mannetje in het zand zitten met zijn mini Ryan Dungey replica. Hij heeft een baantje gemaakt om mijn voeten heen. Hij kijkt me aan en lacht, terwijl hij de bijbehorende geluiden probeert te imiteren. ‘Mooi’, denk ik. Jij bent er aan.

Axel is op z’n best vandaag. De zon staat er al vroeg en de baan ligt er gelikt in. ‘Met zorg bereid’, heet zoiets. ‘RES Axel’ is een serieuze club met een lange en mooie historie. ‘Het geld dat we verdienen aan de baan gaat er direct weer terug in. Dat zie je ook wel terug aan alles’, aldus een opgewekte Andrea Colijn. Voor de derde maal een ONK, maar voor de eerste keer met een cadeau van een startveld. Ze verdienen het. ‘Als je wat gaat schrijven over vandaag, wil je dan alsjeblieft de vrijwilligers niet vergeten te noemen? Zonder deze 160 koppen tellende groep crossliefhebbers is zoiets als dit echt niet mogelijk’. Bij deze dan. Andrea moet verder. Geen stress maar wel opletten.

De baan ligt mooi maar is zwaar. Axel is in mijn ogen altijd erg zwaar maar er zit nog wel wat water in de onderlaag waardoor het behoorlijk zuigt. Door de hoge dijken rondom het circuit heeft er, buiten wat fotografen, bijna niemand interesse in het midden te gaan staan. Het overzicht van boven is maximaal waardoor de rijders de hele ronde te volgen zijn. Het rennerskwartier heeft de uitstraling ven een GP. Grote trucks met tenten, bussen, campers en vrachtwagens. Het heet dan wel ‘Dutch Masters’, maar de buitenlandse jongens zijn in grote getalen naar Zeeland afgereisd om zich op een perfecte manier voor te bereiden op de komende GP van Valkenswaard.

Hij is en draagt uit
Smaakmaker en publiekstrekker is natuurlijk ‘onze eigen’ Jeffrey Herlings. Ik heb hem nu een paar keer zien rijden en sta elke keer weer versteld van zijn talent. Er zijn al veel benamingen voorbijgekomen die eigenlijk allemaal wel kloppen maar heb de echte ladingdekkende nog niet gehoord. Het is bizar te zien met welk gemak hij lijkt rond te rijden. Dan vraag ik me af wat hij denkt. Hoe moeilijk moet het zijn als er bijna geen uitdaging meer is. Als je in een superfinale MX1-MX2 ook iedereen het wazige nakijken geeft ben je toch wel heel erg groot. Je ziet ook dat hij gegroeid is. Slim en beheerst doet hij zijn werk. Niets meer, niets minder. Geen gekke, maar vaak mooie, fratsen. Hij springt ‘old school’. De tijdswinst van het scrubben en whippen heeft hij vandaag in ieder geval niet nodig. Op een paar man na rijdt hij het hele veld aan gort. Een echte prof. In het rennerskwartier gaat zijn werk gewoon door. Beleefd staat hij iedereen te woord en te foto. Hij is en draagt uit. Trots dat ik uit hetzelfde land kom. Ook Bobreyshev is een nette kerel met een zichtbaar goed hart. Een vader probeert zijn zoontje met hem op de foto te krijgen. Het mannetje wordt verlegen en Evgeny ziet het. Doet zijn shirt terug aan voor de foto en helpt het mannetje zijn schroom te overwinnen. ‘He’s shy’, lacht hij naar de vader. Hij gaat op de knieën. Mooi. Rick Folkers verrast me en ook Bas Vaessen lijkt losgeslagen. Even zwakt hij wat af door een kapotte roll off. Na een pitstop voor een verse lijkt hij gestoken. Hard zonder zichtbare risico’s te nemen. Ook Bengtsson laat zien al goed gewend te zijn aan zijn nieuwe ros. Ondanks dat Stefan Hage zich uitermate goed had voorbereid kon hij toch zijn draai niet vinden. Hij miste de ‘flow’ waardoor hij achter de feiten aan reed. Jammer als je weet dat hij erg hard kan gaan in het zware zand. Een andere thuisrijder, Mark Boot zette daarentegen een nette 26e trainingstijd weg tussen het grote geweld. In de eerste manche vocht hij zich kranig terug na een behoorlijke crash, waarna hij in de tweede de strijd moest staken door mechanische problemen.

Klasse apart
In de 85 is ‘Big Mack’ Bouwense erg goed op dreef tot hij een smakker van formaat maakt. Daarna wordt hij nog geraakt door een andere rijder waardoor hij zijn strijd moet staken. Helaas voor deze dag, maar rekening houden met dit talent is zeer geboden. Raf Meuwissen bouwt zijn niveau netjes op in de 125cc. Ook al is het natuurlijk erg wennen op de grotere motor, toch is de vooruitgang goed te zien aan de nette 4e plaats in de totaalstand. Topsport Vlaanderens Jago Geerts is nu al een klasse apart. Met grote overmacht won hij de eerste manche waarna hij zich, met 20 sec voorsprong, zich in de tweede af moest laten zakken naar de tweede stek door een kapotte koppeling die hij overhield aan een crash. Zonde, maar de toon is gezet en zijn plannen zijn duidelijk.

‘klere eind’
Achter in een hoekje van het rennerskwartier stuit ik op de overbeleefde en vriendelijke Heiki Laing. Hij kijkt erg opgewekt en heeft het uitermate naar zijn zin in Axel. Dankbaar voor de hulp van zijn vriendin Soraya, Niek Langwerden en Jasper Groot Roessink, die hem bijstaan in de strijd. Het was een ‘klere eind’ rijden maar de mannen hadden in Westdorpe een hotelletje kunnen vinden. Heiki is relaxed. Geen stress en lekker genieten. Hij verwacht niet al te veel van vandaag, want de voorbereiding op vandaag geschiedde merendeels in de sportschool. ‘Ik zou wel wat vaker op de motor willen kunnen zitten door de week, maar dat laat het werk helaas niet toe’. Heiki lacht, maar dat doet hij volgens mij altijd.

Vieze klapper
Ook kom ik een stralende Joeri van Liere tegen. Zijn motor is bijna klaar en zal binnen nu en een paar weken zijn eerste rondes gaan maken op zijn aangepaste Kawasaki. ‘Ik bel je wel als het zover is’. ‘Ik zal er zijn man. Ik zal er zeker zijn. Als ik even met ‘worlds greatest shirt collector Francesko Bogaarts sta te praten besef ik ineens wat een schat van informatie die man bezit. Echt overal is hij al geweest en kent iedereen. Mooie kerel. Een beschadigde Sven van de Mierden kijkt me teleurgesteld aan. Net nu hij lekker op dreef was maakte hij een vieze klapper in de tijdtraining. Een geschaafd gezicht en een pijnlijk lichaam beletten hem de dag af te maken. Hij vertrekt helaas voortijdig van het crosstoneel. Een licht aangeslagen Kevin Spruijt komt naast me staan. Kevin rijdt veel in Axel. ‘Ik kwam gewoon niet in mijn ritme’. De druk wordt hoog als je weet dat je een snelle ronde weg moet zetten. Het kwalificeren lukte helaas niet. ‘Ik had me er erg op verheugd, maar het is niet anders. Kijken is vandaag ook geen straf’, lacht hij en loopt verliefd weg met zijn trouwste fan Francien aan één van zijn grote handen. Mooi.

Als het spektakel te einde is sprokkel ik mijn kinderen bij elkaar die met vriendjes rondzwierven. We hebben genoten, allemaal en flink ook. Het was een prachtige dag met veel nieuwe shirts en motoren.

Ad en Andrea Colijn bedankt! 160 vrijwilligers bedankt. Zon bedankt en Axel bedankt, ook namens mijn moeder…

Foto’s: Henk van de Haar Photography en Folko Fotografie

In mijn gedachten was het een zware baan. Heel zwaar. Nu waren in ‘mijn tijd’ en naar mijn mening veel banen erg zwaar, maar dat had meer met mijn conditie te maken. Boekel was bos. Dat wist ik nog goed.

Mack is gegroeid
De zon schijnt, maar er is de afgelopen tijd veel regen gevallen, waardoor we dachten in een modderbad terecht te komen. Niets is minder waar. De baan ligt er op het eerste gezicht schitterend bij. ‘Hadden we toch zelf moeten gaan rijden, ergens?’, schiet het door mijn hoofd. De uitnodiging van Gertje Felen, een van de drijvende krachten van dit crossweekend, kreeg dan toch voorrang. Gertje kwam ik ‘zomaar’ tegen in Winschoten. Aan de bar raakten we aan de praat en we bleken dezelfde passie te hebben. Hoe maf kan het lopen. Zijn enthousiasme overtuigde me. Bij het oplopen van het rennerskwartier stuiten we al meteen op ‘Team Bouwense’. Zo heet het tegenwoordig officieel en zo ziet het er ook uit. Schitterende teamkleding gedragen door mensen met een hart voor de dappere Mack. Als alles klopt ben je de pech ook vaak een stapje voor. Mack is gegroeid. Niet eens zozeer in lengte, maar wel in gedrag. Hij is rustig en maakt een meer volwassen indruk op me. Geen drukke prater. Die energie gebruikt hij duidelijk voor zijn inzet.

‘Killing’
Mijn zoontje wil eerst de baan verkennen maar we blijven al snel steken bij de inmiddels fameuze megaschans. Het lijkt eng maar in feite is de sprong zo groot als je zelf wil en durft. Ondanks de diepe sporen die er aan de oploop ingereden zijn gaan de ‘kleintjes’ al behoorlijk los en maken sprongen die ik nog nooit gemaakt heb. Kippenvel. We besluiten tijdens de manche toch eens het bos in te lopen. Daar wordt pas duidelijk hoe zwaar Boekel is. De grondlaag is heel diep opengetrokken waardoor het water wat verder weg kan zakken maar toch blijft het moerassig. De spoorvorming is ‘killing’ , voor veel rijdertjes. Het maakt het sturen heel intensief waardoor de conditie erg op de proef gesteld wordt. De meesten hebben ook nog maar een keer of twee kunnen rijden, waardoor de benodigde rij uren gewoon ontbreken. Ik raak langs de baan in gesprek met een echtpaar. Ze blijken veel van de cross te weten. Navraag leert me dat de beste man, oud topper Jan Nouwens is, vergezeld door zijn vrouw. Wat ik ook niet wist is dat zij de DMX Zuid onder hun hoede hebben. Ze raken haast niet uitgepromoot. Mooie mensen met een duidelijk zwaar ‘verziekt’ crosshart. Als ze formulieren bij hadden gehad was ik nu ingeschreven. Voordat het grote feest begint lopen we nog een rondje rennerskwartier. De ouders van Kay en Raff de Wolf zijn opgetogen. Moeder Rian houdt de kleine Raff onder haar hoede terwijl haar man Kay begeleid. Hij crosste zelf nooit maar vindt het helemaal geweldig wat zijn jongens presteren. Druk is er niet voor de broertjes. ‘Ze moeten niets hoor. Laat ze maar lekker rijden’, zet hij ontspannen. Dacht iedereen maar zo. Nichtje Dimphi is een trouwe fan op de wedstrijden in de buurt. Zelf is ze nog maar pas gestopt met BMX, wat natuurlijk heel dicht bij de cross staat. ‘Ik kon het niet meer combineren met mijn studie en stage. Als je het goed wil doen moet je toch een paar keer in de week trainen’. Ze kijkt me aan en ik schrik. Ik zie mezelf in haar zonnebril.

Vieze sokken
Bij de HSF tent is Raivo Dankers in gesprek met zijn monteur. De communicatie is goed, de motor ook. Niks aanpassen. Raivo weet dat hij nog maar op een krappe 70% van zijn werkelijke kunnen zit en heeft vrede met de situatie. Het is niet anders en forceren zou dom zijn. Het seizoen is nog lang tenslotte. Robert Fobbe heeft daar meer moeite mee. Hij scheurde onlangs zijn kruisbanden en heeft nog amper de kans gehad weer een beetje in zijn ritme te komen. Frustratie is van zijn gezicht af te lezen. Het mooiste beeld van de dag is wel dat van Marnix Merk. We komen hem tegen als pleegvader van zijn jonge kroost. De kleintjes volgen hem als jonge eenden die achter hun moeder aan waggelen. Marnix praat en legt uit. Zijn pupillen luisteren aandachtig. Luisteren en leren. Dat het werkt blijkt later op de dag. Zowel Cas als Lynn Valk zetten prachtige prestaties neer. Joris van Wijlen borstelt zijn sokken schoon. ‘Als het zand in je laarzen zit, heb je je best wel gedaan’, zeg ik. Hij lacht. ‘Mag niet met m’n vieze sokken de bus in van m’n pa’. Zijn vader Peter kijkt tevreden. ‘Je mag niet te veel verwachten. We hebben heel de winter niet gereden. Ik was druk met mijn garage en Joris moest op school aan de bak. Dat gaat altijd nog voor’, aldus Peter. Gelijk heeft hij.

Knap en bovenmaats
In de wedstrijden gaat het er hard aan toe. Er wordt moedig gestreden en de verschillen zijn nog redelijk groot. Kay de Wolf presteert knap en bovenmaats. Ook Bradley Mesters, Cas Valk en Boyd van de Voorn laten zien hoever ze staan en sluiten ook winnend af. Danny (de crosser) vd Bosse heeft ook de smaak goed te pakken. Helaas staan een paar simpele schuivertjes een mooie klassering in de weg. Mack Bouwense begint zijn seizoen sterk en pakt een mooie 6e plaats totaal. Romano Aspers verrast met een prachtige en welverdiende 2e plek. Jago Geerts blijkt een klasse apart. Met grote overmacht rijdt hij netjes en foutloos naar een dubbele overwinning. Raf Meuwissen laat zien op een 125 ook goed zijn weg te kennen en sluit netjes af met een 6e plaats.

Tenslotte complimenten aan de organisatie. De verzorging was perfect en ondanks de hevige regenval van de laatste tijd werd er een zware maar hele nette baan tevoorschijn getoverd. Hulde!