Crossen doe je met je hoofd

Dat ik een zwak heb voor de jeugd moge duidelijk zijn inmiddels. Natuurlijk in eerste instantie, en als grootste, het zwak voor mijn eigen kroost. Dan volgt mijn kleine buurmeisje en een hele rits aan vriendjes van mijn kinderen. Prachtig om te zien hoe ze zich een weg banen door de obstakels van het leven. Ook in de sport heb ik dezelfde zwakte. Een crossende en een voetballende zoon. Een hiphoppende dochter. Zij doen mijn hart al sneller slaan.

Er is een klein crossmanneke waar ik ook een warm gevoel van krijg. Samen met zijn ouders en zusje Jacky zwerft Mack Bouwense Europa rond. Na het behalen van het Nederlandse kampioenschap in de 85cc kleine wielen strijdt hij nu mee in de grotere versie. De groei zit er duidelijk in. Niet alleen in de motormaat maar zeker ook in zijn rijkunsten. Mack is al behoorlijk gekend in de crosswereld. Desondanks wordt het voor het gezin Bouwense steeds moeilijker de groei te bekostigen. Zodra het niveau omhoog gaat stijgen ook langs alle kanten de kosten. Velen kwamen daar al achter. Harder rijden betekent automatisch snellere slijtage. Ook het reizen naar de verschillende (buitenlandse) circuits loopt in de alom bekende papieren. Jammer dat de crosssport een hevig mindere populairiteit geniet dan bijvoorbeeld het voetballen. Daar waar vaak, onnodig grof, met geld gesmeten wordt. Mack wilde graag op Europees niveau groeien. Niet perse alle wedstrijden maar toch wel het grootste deel. Daar leer je natuurlijk veel van en dat is wat hij wil. Leren.

Dankzij Heli Motors en natuurlijk Honda ging onlangs zijn langgekoesterde droom in vervulling. Mack heeft nu de beschikking over een heuse Honda 150 viertakt. Hij zal alle zes wedstrijden van dit Europese MX150 kampioenschap meerijden. Italië en Engeland zijn inmiddels verreden waar Mack al erg veel van opgestoken heeft. Hij rijdt met zijn koppie. ‘Dan zul je het verste komen en ‘t het langste vol houden’, aldus een wijze Mack. Hij neemt zeker geen onnodige risico’s, ook al kost dat soms nog wel eens een paar plekjes. Mack is nog jong en zoals het er nu uitziet heeft hij nog wel even te gaan. Ik blijf hem volgen. Op gepaste afstand uiteraard…