Goud en modder
Een pijnlijk moment, dat was het zeker. En dat op een dag van Goud. Toch waarschijnlijk wel iets minder pijnlijk als wij denken. Je verplaatsen in een ander is moeilijk, mits je eerder zelf al eens iets dergelijks hebt meegemaakt. Na twee scheidingen en vier kinderen snap ik het leven wel een heel stuk beter dan in de tijd dat ik ieder weekend naief en onbezorgd met mijn handen in de lucht stond. Al dan niet met een glas bier er in. Ook ik zit, zoals iedereen, vol emoties. Hoe je er vervolgens mee omgaat is weer iets heel anders. Dat iedereen erg verschillend is, ben ik ook wel gaan zien en dat maakt een relatie onderhouden er vaak niet makkelijker op. Of het nu je partner is, of op de een of andere manier familie, het blijft vaak lastig om dezelfde lijn aan te houden. De enige remedie is zo dicht mogelijk bij jezelf te blijven. Bij je eigen hart en het daarbij horende gevoel. Dat Jeffrey een zeldzaam karakter heeft is mij wel duidelijk. Net als zijn vader. Noem het eigenwijs of eigenzinnig, maar hij weet wel wat hij wil bereiken en doet daar alles voor. Ik ken hem niet persoonlijk. Toch besef ik wel dat als je prestaties zoals die van hem neerlegt op zo’n jonge leeftijd je een ijzeren discipline moet bezitten. Een mooie eigenschap die ik in ieder geval, en vooral helaas, niet bezit.
De relatie tussen Jeffrey en zijn vader is niet optimaal. Dat hoorde ik al eerder en dat was duidelijk te zien afgelopen zondag. Wat er ook gebeurd mag zijn, de band vader en zoon is er altijd, ook al was die blijkbaar de laatste tijd minder innig. Buiten de uitzonderlijk gevallen zal dat gevoel er altijd zijn. De chemie en herkenning. Je eigen bloed. Peter heeft hem waarschijnlijk verrast met zijn geplande felicitatie. De juiste sfeer zal er van te voren niet geweest zijn en Jeffrey zal het zeker niet hebben verwacht. Dat Peter er stond was moedig. Een soort videoboodschap, maar dan buiten Roberts caravan. Dat Jeffrey hem negeerde was erg confronterend, maar een momentopname. Een beslissing die je moet nemen in een halve seconde. Als dan de hele wereld meekijkt, kan dat maar beter de juiste zijn. Jeffrey reageerde op zijn gevoel. Een reactie die thuis hetzelfde geweest zal zijn, maar door het kleinere publiek wellicht een stuk minder vervelend. Zeker niet minder eerlijk. Noem hem eigenwijs of eigenzinnig, maar hij is in ieder geval consequent. Om te zien was het hard en bijna zielig en ook ik moest even slikken. Toch weet ik bijna zeker dat Peter deze reactie voor mogelijk heeft gehouden, omdat hij als geen ander weet hoe Jeffrey is en veel dingen van zichzelf in hem terug zal zien. Het begrip zal er op de een of andere manier wel zijn, gehoopt had hij het zeer zeker niet. Als er iemand is die Jeffrey goed kent, dan zijn het zijn ouders wel.
Oordelen is makkelijk, vooral via de social media. Ik had ook meteen een mening, tot ik eens goed in de spiegel keek…
