Steeds meer circuits verdwijnen. Voor een crossverslaafde schrijnend om te zien en mee te maken. De groep is groot, maar toch staan we machteloos. Natuur is uiteraard van levensbelang, maar alles in verhouding. De argumenten om een baan op te doeken zijn vaak lachwekkend, maar blijkbaar wel dringend genoeg om het sluiten er door te drukken. Zelfs de vuisten van de groten der sport zijn niet groot en sterk genoeg. Dat er gemeenten, bedrijven en/of instanties zijn die hun terrein niet voor meerdere jaren willen of kunnen missen is in sommige gevallen begrijpelijk. De grond is kostbaar en zeker niet aangekocht om braak te laten liggen, laat staan er op te laten crossen. Is er dan nooit gedacht aan een Pop-Up Circuit? Een crossbaan met de zekerheid een jaar op die locatie te mogen blijven. In dat jaar kan er al uitgekeken worden naar een nieuwe locatie. Zo kan de baan ‘zwerven’ door het land. Het leuke van dit idee is dat er elk jaar een ‘nieuw’ circuit te berijden is. Ook de faciliteiten als mobiele sanitair en kantinegebouwen kunnen meegenomen worden naar de andere locaties. Zeker voor België zou dit een prachtige optie zijn, kijkend naar het aantal overgebleven circuits. Het zal al wel een keer bedacht zijn en ik zal wel belangrijke dingen over het hoofd zien, maar toch.
Pop Up and Go!