Marco laat niets aan het toeval over. Met een groot Stanleymes opereert hij nog even snel de gashandel en loopt de motor helemaal na. Daar mag het zeker niet aan liggen.
Niemand zal hem ooit iets kwalijk nemen, maar als vader zijnde wil je niks op je geweten hebben. Er hangt een lichte spanning, maar dat hoort zo. Een vader/kind relatie is een veel voorkomend verschijnsel in de sport en dus zo ook in de crosswereld. Natuurlijk is het altijd mooi, maar zeker niet vanzelfsprekend makkelijk. Kinderen nemen, als het om zoiets als cross gaat, niet vaak iets aan van hun ouders. Je ziet ze denken: ‘Wat weet jij nou’, maar vergeten wel eens dat wij het in onze cross carrières echt niet zo makkelijk hadden. Vergelijk voorbeelden te over, maar niemand die het wil horen. Het is tenslotte nu en nu moet het allemaal gebeuren.
‘Uiteindelijk hebben we hem er zelf opgezet’
Nick is al een boom van een kerel, maar toch pas 15 jaar. ‘Mensen vergissen zich daar wel eens in’, zegt hij terwijl zijn ogen van Nicks hoofd tot zijn tenen gaan. Nick krijgt geen druk opgelegd, maar weet wel dat hij ondanks zijn jonge leeftijd toch serieus met zijn sport moet omgaan. Het is wel wat anders dan een potje voetballen op de zaterdag middag. Met alle respect voor de ballende jongens en meisjes natuurlijk, maar kijkend naar het financiële aspect is het al haast een elite sport geworden. Ouderen komen vaak zelf uit de sport en zien in hun kind een verlengstuk, met misschien stiekem wel de hoop dat ze ooit bereiken wat ze zelf nooit lukte. Om welke reden dan ook. Ondanks Nick zeer duidelijk zelf voor de sport heeft gekozen, heeft Marco soms toch wel eens zijn bedenkingen. ‘Uiteindelijk hebben we hem er zelf opgezet en dan moet je er niet aan denken dat er ook maar iets zou gebeuren’. Ze hebben het daar uitgebreid over gehad, waarop Nick zei: ‘Ik wil het zelf pap, ik zou niet meer zonder kunnen’. Nu al verziekt tot het einde, maar wel op een nette manier.
‘Er moet nogal wat gebeuren’
Marco’s vrouw Esther weet niet beter. Toen ze elkaar leerden kennen, crosste Marco al en werkte veel. Bij een loonbedrijf leerde hij het besturen van het hele wagen arsenaal en daar kropen nogal wat uren in. Esther zat maar wat vaak te wachten tot hij weer eens een keer thuis kwam. Marco kan er eerlijk over zijn. ‘Haar broertje is nog wel eens kwaad op me geweest. Die vond het vooral zielig voor zijn zus en daar had hij achteraf toch wel een beetje gelijk in’. Via de vrachtwagens kwam Marco wat dichter bij en wat vaker naar huis. Als chauffeur begonnen en zichzelf uitgebouwd tot een van de drie eigenaren van South Trading in Ossendrecht, een bedrijf dat zich bezighoudt met het importeren en exporteren van vrachtwagens en trailers. Ook onderhoud en reparaties horen daarbij. ‘Er moet nogal wat gebeuren om er drie gezinnen van te laten eten, maar het gaat gelukkig goed.
‘Ik weet dat het erbij hoort’
Het crossen van hun zoon Nick drukt een dikke stempel op het leven van ‘gezin Jansen’. Stiekem draait alles er toch wel om’, lacht Marco. ‘Ik ben een perfectionist en dat is best wel eens vervelend’. Marco is als de dood dat hij iets vergeet aan de motor. Alles moet kloppen en dat is niet altijd zo makkelijk te verwezenlijken. Er kruipt veel tijd in en dat gaat vaak toch weer ten koste van de rest van het gezin. Hij wil het zo niet zien, want niemand lijdt er onder. Ondanks dat houdt het hem toch wel bezig. Dat Nick tegen zijn pubertijd aan zit te hikken baart Marco wel eens zorgen. ‘Ik weet dat het erbij hoort, maar vind het vaak toch moeilijk de grip te houden als het om de opvoeding gaat’. De nieuwe wereld van ‘onze’ kinderen is voor ons als ouders geen gesneden koek. Ze praten een andere taal en hun interesses lijken in niets op die van ons vroeger, buiten de cross dan. Opmerken en bijsturen waar nodig. Duidelijk maken en rechtzetten. Het is overal hetzelfde, met andere details. Nicks jongere broertje Roan is meer een balsporter. Op de quad ging het nog wel, maar een crossmotor bleek niet echt zijn ding. Met voetbal en tennis vult hij passievol zijn weekenden. Vaak gaat Esther met hem mee, maar Marco staat op een crossvrij weekend zeker ook te roepen langs de lijn. Het verdelen van de tijd is niet altijd makkelijk, maar wel heel belangrijk in een gezinsleven. Natuurlijk wil je geen van je kinderen ook maar iets tekort doen en daar doen ze ook in het gezin Jansen alles voor.
‘Er zijn veel ouders die dit zullen herkennen’
Als Nick een passage afkomstig uit de film ‘New Kids’, imiteert, geeft Marco aan dat hij dat maar moet bewaren voor een ander moment. Hij vindt er al niets aan, maar het stoort hem ook dat deze kreten te pas en te onpas in de rondte gaan. ‘Een domme film’, zo vindt Marco. De mannen gaan snel en we moeten bijbenen. Het valt zeker niet mee de jeugd bij te houden. Nu al niet en dat zal alleen maar moeilijker worden. Er zijn veel ouders die dit zullen herkennen, daar ben ik zeker van. Dagelijkse kost. In het ‘gewone leven’ naast de sport is het niet veel anders. Ook het klakkeloos aannemen van levenswijsheden hoort daar bij. Wij weten veel, maar wat weten wij er nou van? We zijn ons door schade en schande erg bewust van wat gevolgen kunnen zijn en hoe de gevaren het hoofd te bieden. Levenslessen die niet in boekjes staan en dan nog is alles anders bij een ander. Soms geen gras en soms wat groener.
Progressie
Als Nick een manche heeft gereden is Marco altijd als eerste bij de bus. Hij kent zijn zoon en weet er als geen ander mee om te gaan. Ook al stroomt de adrenaline nog door zijn lijf, toch weet Marco zijn rust meestal wel te bewaren. Ook meestal op het juiste moment geeft hij aan wat hij zag. Wat hij kon zien omdat hij aan de kant stond en waar wellicht nog wat progressie te behalen is. Het valt niet altijd goed, maar ook Nick weet wat hij aan zijn vader heeft en hoe hij het bedoelt. Marco kent het klappen van de zweep want nog niet zo lang geleden reed hij zelf nog op een meer dan behoorlijk niveau. Hij weet wat het is, herkent de emoties van zijn zoon en speelt daar liefdevol op in. Ervaring kan leren, maar alleen als je het op de juiste manier weet te doseren.
Rust en plezier
Ook al heeft Nick behoorlijke stappen gemaakt, toch was het een seizoen met wisselende successen. Op een goede dag staat hij aan het eind van de dag op het podium, maar hij kan net zo goed op een twintigste plaats de dag afsluiten. ‘Misschien heeft een en ander met zelfvertrouwen te maken, want de snelheid is er vaak wel gewoon’. In het WBMC werd hij kampioen en sloot het DMX zuid kampioenschap netjes af met een 12e plaats. Nick heeft uit nood al mogen proeven van een viertakt 250, waaraan te zien was dat een overstap niet zoveel voeten in de aarde zal hebben als de tijd daar is. Marco zag het gebeuren, maar blijft met twee benen op de grond. ‘We hebben alle tijd. Nick is nog jong en willen de opbouw zeker niet overhaasten, waardoor hij mogelijk voortijdig op zou kunnen branden. Daar doen we het natuurlijk niet voor. Rust en plezier, daar draait het om…’
Foto’s met dank aan Danny Relouw (Relouwmxpics), Cinderella Siereveld (motorcrosscinderella) en Folko Haffert (Folkofotografie)
(andere fotografen graag melden voor eventuele credits)
