Tussen hemel en Hegelsom
Ergens heb ik wel het gevoel dat ufo’s bestaan. Kunnen bestaan. Waarom ook niet. Alleen het live spotten van zo’n apparaat zou deze gedachte kunnen bevestigen. Dan hoef ik nog niet eens mee.
Een genezingsproces versnellen
Met dit gevoel zit ik vandaag dus weer. Willem Verbruggen schijnt een ufo van het zuiverste soort. Ik sprak hem al regelmatig en hoorde wat hij deed. Niet eens van hemzelf. Hij vertelde me wel eens wat het ‘zo’n beetje’ inhoudt, maar daar kreeg ik toen geen duidelijk beeld bij. Een genezingsproces versnellen, daar kwam het kort gezegd op neer. Medisch gezien onmogelijk, wat de interesse in deze man en zijn praktijk bij mij deed opwekken. Willem wilde eerst helemaal geen gesprek. Geen verhaal. Hij loopt vooral niet met zichzelf te koop en gaat vaak publiciteit uit de weg. Het siert hem. Ik hoorde al dat de groten der crossaarde zich met veel succes lieten behandelen. Ik zou me nog wel met een dikke kluit het riet in laten sturen, maar Herlings, Pootjes en Bogers? Nagl en Fevbre? Dankers, Meuwissen en Conijn? Van der Werff, Stoutjesdijk en ga zo maar door. Tegen mijn natuur in bleef ik aandringen en kreeg mijn zin.
De afspraak hem eens te bezoeken stond al lang, maar zochten beiden naar een juist moment. Ik wil hem niet testen. Wie ben ik tenslotte. Maar mijn zoon heeft ‘bij toeval’, twee lastige en langlopende blessures in lies en knie. ‘Hou maar drie weken totale rust’, zo vond zijn huisarts. Na deze methode een paar keer te hebben gevolgd verdween onze hoop op herstel.
[logo-carousel id=banners-2]
Een zwelling slinkt en pijn verdwijnt
Omdat ik me nogal eens misreken in tijd en af te leggen kilometers vertrekken we ruim op tijd. Natuurlijk zijn we nu een keer te vroeg. Terwijl we ‘een bakkie’ doen in een naburig ‘carnavalscafe in ruste’ app ik. ‘Kom maar gerust’, appt hij terug. Die zin is al Zen. Willem heeft een praktijk naast zijn woning, waar we warm verwelkomd worden. Honderden meegebrachte crossshirts vertellen netjes uitgestald de vreemde waarheid. Willem werkt niet alleen. Fysiotherapeut Marijn Mulders staat hem bij in het redden van de crossende en voetballende mensheid. De combinatie van deze twee specialisten begrijp ik niet helemaal, maar ik ben niet bang van aliens. Het wordt me duidelijk als de behandeling start. Mijn zoon neemt plaats op de tafel en kijkt me lachend aan. Ook hij gelooft het eigenlijk niet echt. Eerst zien. Marijn komt naast hem staan terwijl Willem plaats neemt in een stoel aan een zijkant van de behandelruimte. Het is bizar. Marijn zoekt met een voorzichtige hand de tegenwerkende spieren. ‘Deze?’, vraagt Willem, met zijn ogen dicht en hoofd naar beneden. Zijn handen gaan over elkaar heen, pakkend naar dingen die ik niet kan zien. Marijn bevestigt en gaat verder. De hele lies wordt uitgekamd. Een zwelling slinkt en pijn verdwijnt. Van de 100% waar we in het begin van uit gaan zitten we al vrij snel op een procent of 30. Bizar, zoals ik al zei.
Willem en Marijn kijken naar dezelfde film, maar ieder in een andere stoel. Een eigen beeld. In Latijnse termen verstaan ze elkaar het beste. Niet een woord lijkt een beetje op de Nederlandse versie. Als die er al is. Het lijkt of Marijn de pijn ziet. Steeds weer legt hij zijn hand precies op de gevoelige plaats. Nee, we begrijpen het niet, maar zolang ruimtewezens me geen pijn doen zal ik niet aanvallen. Doordat mijn zoon al een langere tijd met zijn lies ‘loopt te klooien’, is de schade er aan iets heftiger dan een vers mankement. Daardoor duurt de sessie wat langer dan normaal. Als hij uiteindelijk van tafel stapt doet hij wat oefeningen waarbij hij het een uur eerder nog had uitschreeuwd van de pijn. Ik hoor hem niet. Hij lacht.
Het is soms te veel
Willem weet niet beter. ‘Ik doe dit al vanaf mijn tiende’. Natuurlijk had hij toen nog geen praktijk, maar zijn gave al wel ontdekt. Zoals velen brandweerman, piloot of politieagent willen worden als ze groot zijn, zag Willem zichzelf wel als chirurg. Vreemd genoeg koos hij uiteindelijk toch voor een opleiding als werktuigbouwkundige. ‘Achteraf komen er wel veel principes overeen met het menselijk lichaam’. ‘Toen bleek dat ik veel mensen kon helpen, was een carriëreswitch snel gemaakt’. De crosswereld was hem niet vreemd. Ooit stond hij, in de toen nog hagelnieuwe 125 klasse, aan het hek met toppers als Strijbos en Van den Berk. Door deze alom bekende infectie was het dan ook niet vreemd dat daar zijn werkterrein kwam te liggen. Ze weten hem te vinden, maar het is soms te veel. Het is geen kuilen graven, waarbij je iemand van straat kunt vragen je te helpen. Ook Willem kent verder niemand in het land die hetzelfde doet. Hetzelfde kan.
[logo-carousel id=banners-2]
‘Wat doe je nou eigenlijk allemaal?’
De pas 30 geworden Marijn komt uit een naburig dorp en hoorde in een kroeg van ‘Willems praktijken’. ‘Het was net een avonturenfilm’. De geruchten hielden aan. Marijn kon zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en stuurde Willem een mail. ‘Wat doe je nou eigenlijk allemaal?’ Zo hebben ze elkaar leren kennen. Fysiopraktijk Mulders, waar Marijn samen met zijn vader de scepter zwaait, werkt nu samen met Praktijk54. Als Marijn zelf niet kan wordt Willem bijgestaan door een andere specialist, maar altijd eentje van ‘Mulders’. De uiterst sympathieke Marijn, zelf ex profvoetballer van onder andere Top Oss en VVV, heeft al veel gezien in het sportwereldje. Als international speelde hij nog bij jong Oranje, waar hij enorm veel levenservaring opdeed. ‘Ik weet inmiddels wel dat de bal rond is zeg maar’, lacht hij.
‘Body, Mind en Soul’
Het loopt storm in het Hegelsomse bedevaartsoord. ‘Helaas heb ik niet meer uren in een dag dan een ander’. Voor de toekomst moet er dan ook een bepaalde richting gekozen worden. Ook omdat Willems hart al meermalen een waarschuwing gaf dat hij zichzelf wel eens vergeet. Praktijk54 richt zich nu eigenlijk op meer dan een blessure genezen. ‘Body, Mind en Soul’, staat er op het kaartje. Een goed en gezond lichaam is één. Daarnaast is het natuurlijk erg belangrijk te weten wat je aan het doen bent en waarom. ‘Jammer is wel dat veel sporters te lang wachten met een behandeling’. Hoe langer je wacht, des te meer tijd zal het herstel uiteindelijk vergen. Vaak kostbare tijd. Bijvoorbeeld de schouders en rug zijn gebieden waar veel klachten vandaan komen. Preventief is er al veel langslepende ellende te voorkomen. Met je mindset op ‘Zen’, zal niet alleen het blessureleed sterk dalen, maar tegelijk het prestatieniveau aanzienlijk stijgen. Het is een balans van lichaam en geest, waarmee je het langste kunt genieten van je o zo geliefde sport. Of dat nu voetbal of motorcross is. Daar willen ze eigenlijk naartoe. Zoals alle problemen dien je ook bij sport de ellende bij de bron aan te pakken. Voorkomen blijft ten alle tijden beter.
Eén ding is wel duidelijk. Wij zijn ‘om’. Eenmaal behandeld kun je er niet meer omheen. Verklaren is niet nodig. Het is er. Willem en Marijn zijn er en daar mogen we blij mee zijn. Moeten. Mijn zoon komt net de kamer ingelopen. ‘Heb je nog last?’, vraag ik nieuwsgierig. ‘Hij kijkt me aan met een vragend gezicht. ‘Last? Waarvan?…