Verloren verleden

Zo lang geleden. 38 jaar om precies te zijn. Ik heb je nooit meer gezien, maar wel vreselijk gemist. Vaak. Wat hebben we hebben het leuk gehad samen. Meer dan dat. Jij hielp me aan mijn eerste bekertje. Het was met jou dat ik een beetje doorkreeg wat de bedoeling was en dat heeft me prachtige momenten gegeven. Echt, ik heb nog heel vaak aan je gedacht, maar om eerlijk te zijn nooit de moeite genomen je op te zoeken. Soms is het goed zoals het is. Stiekem wist ik wel waar je was, maar ik wilde jou ook je oude dag gunnen. Allebei de rust gevonden. Het was eigenlijk goed zo, tot je ineens weer opdook. Ik zag alleen nog maar je foto, maar het virtuele weerzien deed mijn hart weer sneller kloppen. Jouw foto nam me mee terug naar ons verleden. De mooie momenten, maar ook die van jouw blessure in Vlissingen, waar we de eerste manche gewonnen hadden. Verslagen stond je tegen een paal en ik machteloos ernaast. Je bent er nog maar de tijd heeft je geen goed gedaan. Je White Powers ziijn verdwenen en je toen al kapotte zadel is ook vervangen. De letters van mijn vaders bedrijf zijn nog wel vaag te zien op het voorspatbord. Nostalgies kippenvel. Van de week mag ik je bezoeken. Bedankt alsnog. Ik neem wat stickers voor je mee…