Genette.NO

Ze is druk bezig met haar mobieltje als ik aan kom lopen, zoals veel meisjes van haar leeftijd. Zo houdt ze makkelijk contact met het thuisfront aangezien ze onlangs helemaal alleen afreisde naar de “Belgische Crossstad” Lommel.
Genette.NO?

Niet dat haar ouders niet achter haar staan, maar er moet ook nog gewerkt worden natuurlijk. Op het eerste gezicht is ze niet echt een type waarvan je zou denken dat ze een extreme sport beoefent. Een tenger ding met een mooi “modellenkoppie.” Nageltjes gelakt en haar in de plooi.

Als enigst kind ging ze vroeger veel met haar vader op pad. Als zesjarige stond ze met haar neus tegen de ruit van van een naburige motorzaak. “Pap, mag ik een motor?” vroeg ze op haar allerliefst. Vader had niks met motoren en was ook nog eens heel zuinig op zijn kleine meisje. “De aanhouder wint” moet Genette gedacht hebben want uiteindelijk kreeg ze toch haar zin. Aangezien het in Noorwegen niet echt de gewoonte is je peuterdochter een crosswedstrijd in te “smijten”, zoals hier nogal eens gebeurt, heeft ze tot haar 13e “rondgetoerd” op naburige baantjes. Veel diversiteit is er helaas niet te vinden wat circuits betreft in het verre Noorden. 3 banen in een straal van zo’n 300 km. is niet echt overdreven veel.

Zeker niet als je ziet dat in sommige gedeeltes van Nederland bijna ieder dorp zijn eigen baan heeft. Toen ze eenmaal mocht was ze dan ook echt los. Al snel bleek dat haar talent toch wel redelijk boven de gemiddelde rijder uitstak.

Haar talent is niet meteen te herleiden aan de uitslagen die ze reed en rijdt. Ze heeft zich tussen de “mannen” op moeten werken omdat er simpelweg te weinig vrouwen zijn daar die zich aan de crosssport wagen. “Het heeft me wel erg sterk gemaakt”. Ondanks ze dit jaar Noors kampioene is geworden heeft ze eigenlijk nog maar zelden iets gewonnen. Vorig jaar zat het tegen en heeft ze door een blessure een deel van het seizoen moeten laten gaan. Een “kontwipper” liet haar ondersteboven afstappen en scheurde daarbij het ligament van haar duim. Tussen de jongens in haar thuisland was ze nooit een echte winnaar, maar dat is geen schande. Net als overal waren de heren erg gedreven Genette te passeren en achter hun te laten. “Maakt niet hoeveelste je wordt, als je maar voor haar zit” was het devies wat veel jongens onterecht meekregen van hun ouders. Jammer zulke dingen. Last heeft ze er nooit van gehad, ze is eerder dankbaar.

Dankzij die strijd is ze nu heel goed in staat zich te meten met de rest van de crossende dames in de wereld. Ze vindt dan ook dat motorcross iets met haar doet. “Het zet je anders in het leven”. Je leert op eigen benen te staan en niet snel op te geven. Drie jaar geleden overleed een crossende vriend van Genette aan de gevolgen van kanker.

De jongen is tot zijn laatste dag blijven rijden. Toen hij op een gegeven moment zijn benen bijna niet meer kon gebruiken van de pijn hebben ze zijn motor aangepast. Toen hij voor de eerste keer terug kwam in het rennerskwartier met zijn aangepaste motor stapte hij boos af. “Weet je hoe moeilijk en klote dit is.” Genette dacht meteen aan zijn ziekte en wist niet goed de juiste woorden te vinden. “Schakelen met je handen, da’s echt niet te doen” zei hij. Ze kon niet snappen dat hij daar mee bezig was en zich daar kwaad om kon maken. Nee, crossers geven niet op.
“Ook dat gebruik je in het leven buiten “the bubble”. Ik heb echt twee levens nu. Als je op een bepaald niveau komt wordt het werk. Da’s zeker niet vervelend maar voor je het weet is er geen ander leven meer en ben je 24/7 met motorcross bezig. Ik heb het af en toe nodig er even uit te stappen en “meidendingen”te doen.

Laatst was ik uitgenodigd op een feest met de meest bekende crossers van dit moment. De hele avond is er niet over motorcross gesproken, heerlijk was dat. Wel geniet ze met volle overgave van alles en iedereen om haar heen. “Binnenkort naar de premiere van de Cairoli film. Daar heb ik nu al zo’n zin in”
Genette lacht vrijwel constant. Een blij en dankbaar meisje. “Ik heb het voorrecht dit te mogen doen. Ik zie veel van de wereld en kom erg veel interessante mensen tegen.” Aangezien ze nog maar 17 jaar is heeft ze natuurlijk nog een studie te volgen en af te ronden. M’n school moet ik gewoon afmaken, en niet alleen van m’n ouders.
Je moet iets hebben om straks mee verder te gaan of in het ergste geval op terug te vallen. Een speciale regeling van de school heeft het mogelijk gemaakt dat Genette het jaar mag halveren. Dit heeft dan wel tot gevolg dat ze vier jaar bezig zal zijn om de resterende twee jaar studie af te kunnen ronden. Natuurlijk is ze wel eens in tweestrijd wat haar huisvesting bertreft. Door het koude temperament van Noorwegen is de tijd die je daar op de motor kunt spenderen betrekkelijk korter als in Belgie of Nederland. “Dit is het centrum van de motorcross” zegt ze dromerig.
Als we het over crossende meiden hebben komt natuurlijk Nancy van de Ven ook nog even ter sprake. “Nancy is een kanjer met een prachtige stijl” zegt ze zonder nadenken. “She handles the front brake like a man, I love that!” zegt ze bijna jaloers. Crossen op niveau is niet goedkoop. De eigen kosten voor het beoefenen van haar geliefde sport zijn door haar geweldige prestaties inmiddels minimaal te noemen. Geholpen door “KTM Scandinavia” en ondersteund met de mooie spullen van “FOX Head Nordic” is ze nu al klaar voor het nieuwe seizoen. Tijdens haar verblijf in Belgie wordt ze met raad en daad ondersteund en begeleid door Johan Boonen. “Het is mijn tweede vader” zegt ze blij. Het is fijn om bij zo’n kundige man terecht te kunnen met vragen.

Als ik vraag hoe het met de verkering zit moet ze hard lachen. “Je weet wel hoe het zit volgens mij”.Een vriendje heeft ze niet (meer). “Het is ook niet makkelijk op het moment”. Ze geeft aan dat haar drukke leven daar niet zo veel tijd voor overlaat. Qua begrip zou een crosser wel makkelijk zijn natuurlijk, maar die rijdt natuurlijk niet altijd op dezelfde plaatsen. “Eerst maar eens lekker genieten van de dingen die gebeuren” Ze is nog jong en heeft vooralsnog alleen maar haast op haar motor.

Veel succes, Genette.YES!