Stille wateren

Er gaat veel om in het hoofd van de kleine Danny. Alleen zijn naasten weten precies wat. Danny is geen prater. Je moet hem kennen om te weten. Een mannetje nog eigenlijk, maar tegelijk al een hele  kerel. De overstap naar de grote wielen verliep niet altijd even vlekkeloos. Een gevecht tegen het geweld, maar vooral tegen zichzelf. Vader Elbert en moeder Jo leggen hem niks op. Nooit. Het lijkt soms anders maar Danny en zijn pa zijn hetzelfde. Hij wil maar één ding en dat is winnen. Elbert is eerlijk tegen zijn zoon. ‘Ik weet dat hij altijd zijn best doet. Soms zelfs meer’. De druk waar Danny soms last van heeft legt hij zichzelf op. Afhaken kent hij niet. Blijven proberen tot het wel lukt. Steeds weer, zonder vrees. Het was een wisselvallig maar zeer leerzaam seizoen. Een mooie basis.

Geen traan

De splintenieuwe KTM staat te blinken op een kamersteiger in de huiskamer. ‘Vanochtend opgehaald’, straalt Elbert. R2R staat de fam. van den Bosse ook in 2017 weer bij met de nodige hulp. Tussendoor had Elbert nog net even tijd gehad de HGS te monteren. De voorbereidingen voor het jaarlijkse ‘sponsorfeest’ gaan voor natuurlijk. De grote huiskamer is weer leeggeruimd om de trouwe groep van enthousiaste sponsoren te voorzien van gezelligheid, overheerlijk eten en een overvloed aan drinken. Alles onbeperkt. Het is druk en dat zegt genoeg. Ik raak in gesprek met de buren. Een mooi koppel met een gezonde kijk op het leven. Ook zij zagen hoe Danny indertijd zijn eerste meters maakte over het landweggetje naast het huis. ‘We zagen al snel dat het een doorzetter was. Een bijter. Hij ging nogal eens onderuit, maar dat deerde hem niet. Geen traan’. Dat vermogen is een van de kenmerken, maar zeker ook een talent van het blonde kereltje. Waar sommigen denken: ‘laat maar, het lukt niet’, zet Danny nog een keer goed aan. Tot het wel gaat. Tot tranen soms. Ook motortrainer Rinus van de Ven is onder de genodigden. Rinus behaalde pas nog zijn MX diploma en dat komt uiteraard ter sprake. Een paar simpele voorbeelden doen me inzien dat het zeker niet voor niets is geweest. Bij je kind zijn of een kind begeleiden zijn twee heel verschillende dingen. Verbaal en non verbaal.

Mijn laatste euro

Dat Danny lef heeft blijkt ook uit zijn jaarlijkse ‘toespraak’. Zonder moeite neemt hij de microfoon en bedankt alle mensen die hem op de een of andere manier geholpen en gesteund hebben. Een mooi aandenken in de vorm van een foto collage op canvas wordt overhandigd door zijn broertje Ryan. Ook hem zou ik mijn laatste euro geven. ‘Ik hoop dat u er volgend jaar ook weer bij bent’. De gunfactor is groot bij de cross familie uit Ovezande. Ze zijn behulpzaam, fanatiek maar vooral heel echt. Dat wordt door velen gezien en vooral heel erg gewaardeerd.

Als ik bij de deur sta om naar huis te gaan komt Danny naar me toe lopen. Hij geeft me een hand en bedankt me voor het aanwezig zijn. ‘Graag gedaan jongen en veel succes volgend jaar’. Hij zegt niets meer maar kijkt me aan met zijn zo verdomd innemelijk lachende bekkie. ‘Met zo’n mannetje krijg je de tent wel vol’, denk ik terwijl ik wegloop.

Succes Danny!

(Foto met dank aan PV Fotografie)