Ik heb het altijd wel een stoere sport gevonden. IJzeren mannen met verschrikkelijk veel lef. Het gaat hard en coureurs strijden stuur aan stuur, luttele centimeters van de harde omheining. Gaat het mis, dan klap je niet tegen de strobalen. Een massief houten wand is dan je eindpunt en dat komt aan.
Goed kijken
Romano Hummel is gelukkig niet bang aangelegd. Ook al is hij nog maar 19, hij zit inmiddels al een jaar of 15 op de motor. Na twee crossertjes te hebben versleten op de grasbaan kreeg hij op zijn negende verjaardag een heuse ‘Special’. Vader Hummel was ‘in zijn dagen’ ook een fervent coureur. Misschien geen groot kampioen, maar zeker wel een ijzerbijter van het eerste uur. Maar liefst twee maal brak hij zijn rug en hield het in 1999, na de geboorte van Romano, voor gezien. Het was mooi geweest. De focus werd verlegd naar de kleine Romano, die zijn machientje al snel zeer bedreven rondstuurde over de velden van het Vaderlandse Noorden. De gedreven Romano viel op door zijn afwachtende houding tijdens het racen. Goed kijken en wachten op een gaatje, om vervolgens keihard toe te slaan. Ook al moest dat vaak buitenom. Het is geen jongetje meer. Romano is gegroeid. Niet alleen in postuur, maar zeker ook in zijn rijden. Sterker en harder. Volwassener. Toch past hij in de koningsklasse, waarin hij tegenwoordig uitkomt, nog steeds dezelfde techniek toe. Als een leeuw die loert op zijn prooi. Afwachten en vervolgens keihard afslachten. Het is een combinatie van lef, kracht en een sterk staaltje timing. Romano heeft het allemaal.
Stichting
Ondanks hij de sterren van de grasbaanhemel rijdt is Romano gek genoeg geen prof. Het is ook maar de vraag of dat ooit zal lukken. Niet dat hij de capaciteiten of inzet niet heeft om de beste van de wereld te worden, maar meer omdat de sport redelijk klein is. In ons land wordt er over het algemeen alleen in het Noorden gereden en als ik terugdenk is dat eigenlijk nooit anders geweest. Waarom dat is weten we allebei niet. Sommige dingen zijn gewoon zo. Het werken in combinatie met het racen is goed te doen vindt Romano. Dat komt voor een groot deel ook omdat de stichting ‘Romano Hummel’ nagenoeg alles voor hem regelt. Richard Gelsema, eigenaar van de gelijknamige slagerij, herkende het talent en nam een paar jaar geleden de stap ervoor te zorgen dat Romano het maximale uit zijn carrière zou kunnen halen. Het was hij die het initiatief nam en richtte een stichting op om de jongeling te steunen in zijn strijd naar het absolute goud. Richard ging op sponsorjacht en kreeg het voor elkaar de complete financiering voor Romano’s sportieve carrière af te dekken. ‘Dat geeft een hoop rust’, vindt Romano. ‘Ik kan me volledig concentreren op mijn fitheid en op mijn werk als schoonmaker in een naburig laboratorium. ‘Nee, schoonmaken is niet waar ik van droomde’, lacht de sportheld. Eigenlijk ben ik timmerman, maar de uren in de schoonmaak zijn beter te combineren met mijn sport’.
Een regelrechte domper
Nog maar een paar weken geleden zat hij eindelijk weer op de motor na zijn onfortuinlijke crash op 7 juli, waar hij tijdens een EK wedstrijd zijn bovenbeen brak. ‘Het was zo jammer, want ik was echt op de goede weg. Na twee GP’s waar hij respectievelijk 11e en 2e werd, waren alle ogen gericht op de overige 3 GP’s, waarvan er 2 in Nederland (Roden en Eenrum) en de laatste in het Duitse Muhldorf gereden zouden worden. Dat feest ging helaas niet door. Een regelrechte domper op iets wat een prachtig seizoen had kunnen worden. Een wereldtitel wellicht. Ook al zit de pin nog in zijn been genageld, toch is Romano al helemaal terug op niveau. Onlangs wist hij zich middels een Challenge te kwalificeren door de dag op zijn naam te schrijven. Ook de finale van deze Challenge, waarvan de eerste drie door gaan, sloot hij boven op het podium af. Laatste rondje buitenom. Helemaal open. Deze prestatie geeft hem directe toegang tot het wereldkampioenschap in 2019.
Gewoon een aardige gast
Wereldkampioen worden is uiteraard het streven van de vastberaden Romano. Of er records te breken zijn? ‘Jannick de Jong is als enige Nederlander twee keer wereldkampioen geworden’. De ervaren Jannick zit nu thuis vanwege een vier jarige schorsing en niet eens vanwege doping. Toch werd er na een gezellige avond stappen iets in zijn bloed gevonden wat op de lijst der verboden middelen bleek te staan. Een leuke avond met grote gevolgen. Ze spreken elkaar regelmatig op en rond de baan. ‘Het is echt gewoon een aardige gast. Zo jammer dat dit is gebeurd, maar het is niet anders. Doping is in onze sport ook helemaal niet aan de orde. Van een pilletje ga je bij ons echt niet ineens harder rijden, geloof me. Het mooie aan Jannick is ook dat hij me nu vaak tips geeft over het rijden of de gesteldheid van een baan. ‘Ik hoop echt dat hij er over twee jaar weer bij is en we samen kunnen strijden. Dat zou ik geweldig vinden’.
Verstand en gevoel
Over zijn toekomst is hij erg duidelijk. Naast eventueel wereldkampioen wordt hij binnenkort ook nog eens vader. ‘Ik wil het geen ongelukje noemen, want dat klinkt te negatief. We hadden het inderdaad niet gepland. Aurélie en ik zijn net een jaar samen en zijn vreselijk gek op elkaar, wat de beslissing om voor een gezin te kiezen toch nog best wel moeilijk maakt. Verstand en gevoel, weet je wel’. Toch hebben de twee besloten er voor te gaan. ‘Wat uit liefde ontstaat moet toch wel bestemd zijn’, aldus een zielsgelukkig en vooral mooi stel.
Nummer 84
Romano is eigenlijk een beetje de Herlings van de grasbaansport, die bij toeval en alleen in Nederland, ook met het nummer 84 rijdt. ‘Die vergelijking hoorde ik al eens eerder, maar ik zal eerst maar eens een keer wereldkampioen moeten zien te worden’, lacht hij. ‘Dat nummer 84 koos ik zonder speciale reden, ik vond het gewoon een mooi nummer. In het buitenland is het bewuste nummer opgekocht door een andere GP rijder die er dik geld voor heeft weggelegd. Grappig genoeg kiest Romano dan voor het nummer 666…
Foto’s met dank aan: H Mannes, Niklas Breu en Dian Hummel
