Hoe het begon

Jean Paul Maas belt me nog even als ik er bijna ben. “Kun je het wel vinden denk je” vraagt hij me bezorgd. Fijn te weten dat ik niet de enige ben die het belangrijk en vooral spannend vind. We komen tesamen in het ouderlijk huis van Nick Janssen, waar op dat moment de meeste rust te  vinden is voor het zichtbaar moegestreden filmkoppel. JP, zoals Nick hem noemt, zit lekker onderuit in de bank. Nick daarentegen zit op het puntje van de poef. Twee totaal verschillende mannen en daardoor waarschijnlijk het perfecte stel voor de klus. Nick is met zijn 21 jaar eigenlijk nog een “jong manneke” en nog niet zo lang van school. Heeft in de tussentijd wel wat gewerkt maar nooit een vaste baan gehad. Altijd wel ergens aan de slag en z’n centjes verdiend tot ze elkaar vonden. JP is wat ouder (29). Zijn familie onderhoudt al 3 generaties een internationaal transportbedrijf waarin hij ook ooit begonnen is. Toen hij eenmaal de benodigde rijbewijzen gehaald had chauffeurde JP in binnen en buitenland. Misschien niet helemaal zijn ding maar iedereen moet tenslotte werken. Later kwam hij op het kantoor terecht en deed daar zijn ding. Natuurlijk helemaal niks mis mee, zeker niet, maar diep in zijn hart wist hij al langer dat hij in dit werk zijn pensioen niet zou gaan halen.

De samenwerking

JP is creatief, net als Nick. Het is daarom ook dat ze meteen “matchten” en al snel wisten dat ze iets moesten gaan doen samen. Nick filmde toendertijd al hobbymatig met een klein cameraatje. Maakte korte filmpjes, zomaar van van alles. Later is hij die dingetjes gaan monteren en dat ging hem verrassend goed en makkelijk af. Na wat korte “probeerseltjes” werd het concept voor hun eerste echte film “Living for the weekend” geboren wat ook de naam van het jonge productiebedrijf is geworden. Die film is een ideale leerschool geweest voor de enthousiaste mannen. “Als we daar nu op terugkijken hebben we erg veel geleerd en zouden we er zoveel aan willen veranderen.” Zeker zijn ze trots op hun eerste “kindje.” Daar werd de basis gelegd voor hun nieuwe “knaller” en alles wat in de toekomst nog komen gaat. Het idee voor hun tweede film “Tony Cairoli The Movie” kwam niet zomaar op. Via via hoorden ze een grof verhaal over de afkomst en de drive van de succesvolle Italiaanse MX1 coureur. Ze beseften dat ze met zijn succesverhaal zelf ook een succesverhaal konden maken. “Tony” echt overhalen was niet eens nodig. JP, de “marketing man” van het tweetal vertelde, enthousiast als hij is, over het plan. Ook Antonio kende het eerste product van de mannen en geloofde er wel in. Nee, het moest geen crossfilm worden, deze keer niet. Deze zou gaan over het leven van een man die met echt helemaal niets begon. Een man die alleen gewapend met zijn ijzeren doorzettingsvermogen en een mega groot hart, de wereld veroverde. En dat maar liefst acht keer inmiddels!

De concentratie

Hoe intensief het hele project zou blijken hadden de mannen dan weer niet voorzien. “Je weet eigenlijk ook niet precies waar je aan begint”. Het was een groot avontuur en we vielen dan ook van het een in het ander. Met een camper reden we naar Italië. Standplaats was op het landgoed van “Tony” wat het werken wel erg makkelijk maakte. Soms ging hij ’s morgens vroeg ineens lopen of fietsen. Daar wil je bij zijn natuurlijk. Zoveel mogelijk materiaal verzamelen om naderhand het mooiste er uit te kunnen pikken. Meer en meer kregen we in de gaten dat het verhaal van Tony Cairoli niet zomaar een verhaal was. Hij acteerde geen moment. Tony is een heel echt mens met erg veel gevoel. Dat gevoel ligt voor het grootste deel bij zijn familie, die hem heel dierbaar is. Altijd zijn ze er voor hem geweest en nog. Steun en toeverlaat, rotsen in de mooie Italiaanse branding. Natuurlijk was het wel eens zwaar. Er zaten veel korte nachten bij, afgewisseld door warme, intensieve dagen. Slepen met je spullen. Locaties zoeken. Momenten. Het vereist een constante concentratie. Elk moment van de dag kan zomaar een film moment zijn. Opletten dus. “We hebben Tony en zijn familie goed leren kennen. Mooie en eerlijke mensen met 100% toewijding.” De jongens geloven in hun eigen product. We zijn onszelf gepasseerd in de afgelopen acht maanden en hebben regelmatig onze horizon moeten verleggen. We hebben ook moeilijke momenten gehad. 24 uur per dag op elkaars lip. Brainstormen maar zeker ook onenigheden, maar ze beseffen dat alleen op deze manier mooie dingen worden gemaakt.

Het verhaal

Ja, het is een “huzarenstuk” van groot formaat geworden. De reacties van “insiders” zijn nu al lovend. Alleen al van de trailer druipt het professionalisme af. Geweldige beelden van een geweldige kerel. Selfmade, puur op karakter. Het is geen echte crossfilm. Natuurlijk is de rode draad motorcross, maar de bijna magische beelden nemen je mee in Tony’s wereld. Waar hij vandaan komt en wat hij allemaal niet had in plaats van wel. Zijn onnavolgbare doorzettingsvermogen. Successen maar zeker ook tegenslagen komen voorbij, alles in de juiste volgorde. “Tony Cairoli The movie” is eigenlijk een standbeeld in filmvorm.

Einde in zicht

De mannen zijn moe. Het is af te lezen van hun gezichten maar ze zijn er nog niet. De laatste loodjes zijn echt heel zwaar maar het eind is in zicht. Nick heeft nog geen rust. Kan ook nog niet. We moeten van de week leveren en er zijn nog een paar belangrijke dingen te doen. Ondertitelingen zijn daar een cruciaal onderdeel van. “Vergis je niet. Er komt enorm veel bij kijken.” Inspreken van Voice over, goede ondertiteling met de juiste timing. Staat alles en iedereen op de aftiteling met de juiste logo’s? Alles wordt 20 x gecontroleerd, niks kan en mag misgaan. JP heeft iets meer rust. Hij heeft een heel ander deel van het project in handen en heeft dat goed op de rit. Marketing klinkt snel en mooi maar werkt vaak erg traag. Praten, overleggen, keuren, afwegen. Welke locaties. Zitten er dingen in de film die voor een of ander land aanstootgevend kunnen zijn. Hoe reageren de verschillende nationaliteiten op de film, op een Italiaans supermens. Is er respect of jaloezie. Heel veel factoren spelen mee maar het is allemaal gelukt. De tropentijd zit er bijna op voor de “filmhelden”,in spé, uit Brabant.

Premières

De 24e van deze maand is het zover. In Patti, Sicilië gaat het dan officieel “los” met de premières. Vervolgens krijgen nog acht andere landen de eer een première te verzorgen waaronder de 27e in Nederland. Ook in ons land zullen Tony en zijn familie aanwezig zijn. Dan kan de champagne open en gaan de benen omhoog. Dan is het genieten van het succes. Want een succes is het nu al.

De toekomst

Voor de toekomst zijn de heren er nog niet helemaal uit. Dat ze samen mooie dingen kunnen maken is hen en mij al wel duidelijk. Twee totaal verschillende maar elkaar aanvullende karakters die samen nog tot hele mooie dingen in staat zijn. “We hebben nog niet eens de kans of tijd gehad daar over na te denken, laat staan praten.” Eerst en vooral zullen de heren een beetje pas op de plaats maken. “Rust en genieten van wat er allemaal op ons af komt.” Het thuisfront heeft heel veel geduld gehad met de mannen. Een klein jaar leven van minimale inkomsten en voor de vrouwen leven met het gemis van de man in huis. JP werd eind 2013 de trotse vader van een lief dochtertje maar kan de keren dat hij de kinderwagen duwde nog steeds op 1 hand tellen. Erg? Ja, aan de ene kant wel maar soms moet je concessies doen. Keuzes maken. Dit plan maakten we met z’n allen en zijn er vervolgens voor gegaan. Ieder op zijn of haar manier. Vruchten pluk je tenslotte altijd achteraf. Als van de week alles de deur uit is zal er iets van de mannen afvallen. Een last was het zeker niet. Een geweldig project dat ze hebben kunnen afronden door het tomeloze doorzettingsvermogen van deze twee en hun achterban. Het geloof in het eigen kunnen. Het geloof en de steun van Tony en zijn familie.

Ik geloof er wel in…