Mike heeft het supercrossen altijd tot een van zijn kwaliteiten beschouwd. Zijn feeling en timing komen hem in deze tak heel goed van pas, wat hem de afgelopen jaren dan ook de nodige successen opleverde. Toch had hij deze tak van sport vorig jaar naast zich neer gelegd. Het is nog maar een paar dagen geleden dat ik Mike belde om een update te maken, met betrekking tot het nieuwe seizoen. Het tekenen bij Ecomaxx voor zeker twee jaar maakte mij en wellicht anderen toch nieuwsgierig. Uiteraard kwam Goes ter sprake en toen ik merkte dat de deur op een kier stond haakte ik in. Mijn zoon en ik hadden als eens hardop over een dergelijk idee gebrainstormd, maar dat bleef altijd bij een wilde droom. Van het een kwam het ander en op dit moment is alles geregeld en de bewuste kogel door de kerk. Mike rijdt voor ‘ons’, maar zeker niet alleen dankzij ons. Het plan was het uit de massa te halen, zodat ook mensen die misschien niet eens zoveel met de cross ophadden, de gunfactor wat makkelijker konden laten spreken. Dat crossen mooi is had ik ze uiteraard al vele malen laten weten. Op die manier hebben we de kosten kunnen dekken en heeft Mike alleen maar de zorg op het podium te eindigen. Niet eens perse voor ons, maar zeker voor zichzelf. Het is een behoorlijke lijst, maar dat krijg je vanzelf als je de belangen breed spreidt.

Wij danken met veel respect de ‘Vrienden van Mike’:

Ecomaxx Racing Fuels. Voor het ter beschikking stellen van Motor, Bus, Monteur en uiteraard de benodigde brandstof. www.ecomaxx.nl

Eurohek, Putte. (Ferdie en Ellen Dingemans) Als voorbeeldige schoonouders staan ze Mike en Indya belangenloos bij met camper, catering, mentale steun, sleutelend vermogen en vooral heel veel liefde. Ik dank ze zelf nog even voor het welkome ontvangst inclusief een heerlijke warme maaltijd. Met hun bedrijf Eurohek timmeren ze al vele jaren aan de weg door het produceren en plaatsen van vele diverse modellen hekwerken en poorten. www.eurohek.nl

Seed en Growshop de Heksenketel, Sluis. (Philip en Fien de Wulf) Als die hard fans van ‘de Kogel’ en tevens crossfanatiekelingen zijn ze altijd bereid de juiste mensen een steun in de rug te geven. Met hun smartshop dienen ze eveneens het welzijn van de mensheid. www.deheksenketel.com

BEWIN, Putte. (Marc van Wijk) Crossgekke endurorijdende vriend van de familie alsook steun en toeverlaat van Mike. Behoort zeker tot de harde kern van de hechte groep supporters. Met Bewin verzorgt Mark op maat gemaakte interieurs voor diverse modellen bestelwagens die hij alleen levert aan de groothandels en dealers. www.bewin.nl

South Trading, Ossendrecht. (Marco Jansen) Trekt sinds jaar en dag op met Ferdie en Mike waarvan ook Marco’s zoon Nick profiteert door de nodige tips en tricks over te nemen. SouthTrading houdt zich voornamelijk bezig met de inkoop en verkoop van gebruikte vrachtwagens, welke veelal middels export verdwijnen naar diverse landen over de hele wereld. www.southtrading.nl

Goossens Warmte- en koeltechniek, Putte. (Remco Goossens) Ook Remco is al jaren een vriend van de familie. Als oud crosser en hedendaags endurospecialist moest Remco natuurlijk wel meedoen, want Mike is sinds kort een van zijn werknemers. Een van de weinige werkgevers die het crossen van het personeel toejuichen. Goosens Warmtetecniek levert en verzorgt vrijwel alle werkzaamheden aan CV en Airco. werken in zijn ruime regio. www.goossenswarmtetechniek.nl

Players Casino’s, Oudenbosch – Breda. (Marijn Bennaars) Marijn is als oud inter en voormalig eigenaar van de permanente indoor crossbaan in Roosendaal erg nauw verbonden met de motorcross. Zelf is hij niet meer actief. Zijn zoon Manny, die hem inmiddels in lengte overstijgt, heeft de smaak van het crossen ook goed te pakken en gaat in het aankomende seizoen zijn geluk beproeven in de DMX zuid. Marijn houdt zich op een succesvolle manier bezig met het runnen van zijn twee prachtige Casino’s. www.playerscasino.nl

Brabant AG Industrie, Klundert/Moerdjk. (Hendrik Vermeulen) Hendrik is cross. Hij crosste zelf en ook zijn twee zoons Brian en Danny zijn met grote regelmaat op de circuits te vinden. Op alle mogelijke manieren is hij betrokken bij het reilen en zeilen van MC Rilland. Een van de goudaders die ervoor zorgen dat het prachtige circuit maximaal benut kan worden. Zijn bedrijf vervoert, repareert, verkoopt en verhuurt zowat alles wat met industrie te maken heeft. Ook keuringen van diverse machines behoren tot de werkzaamheden. Hendrik Vermeulen. Technisch vernuft in een nuchter lichaam. www.brabantagindustrie.nl

M.Hopmans Stukadoors, Halsteren. (Marco Hopmans) Marco is een oudgediende, die langzaam maar zeker zijn verslaving weer aan het uitbreiden is. Vroeger wekelijks te vinden op de omlopen van de toenmalige BLB, maar nu, vele jaren later via het endurogeweld toch weer de stap naar de cross gemaakt. Uiterst gemotiveerd klokt hij zijn rondjes. Het circuit van MC Rilland is waar het ooit begon en zeer waarschijnlijk ook wel weer een keer zal eindigen. Het stukadoorsvak kreeg hij door zijn vader Piet met de paplepel ingegoten en verdient er nu met zijn eigen onderneming een goede boterham mee. 0164-688000 – 06-21814573

Verbeek Group, Antwerpen – Amsterdam. (Herbert Verbeek) Herbert is liefhebber pursang. Niet perse van de cross, maar zeker wel alles dat voortgaat op benzine. Het liefst geen diesel. Door de loop der jaren heeft hij alles wel eens bereden, door zijn absolute passie voor snelheid. Herbert is eigenaar van het Belgische ´Verbeek Group´. Als specialist in renovaties worden gevels gereinigd en geimpregneerd, maar ook betonrenovatie en schilderwerken behoren tot het brede aanbod. www.verbeekgroup.be

Van Rumund Montage, Bergen op Zoom. (Tommy van Rumund) Tommy zei meteen ja. Niet alleen door zijn vriendelijke inborst, maar zeker ook omdat hij nog maar onlangs besloot zijn eigen boontjes te gaan doppen. Na voor diverse werkgevers allerhande montagewerk te hebben verricht, stort hij zich tegenwoordig voornamelijk op renovatie en nieuwbouw van keukens en badkamers. Door een tevreden klantenbestand heeft hij het druk, maar laat desondanks zijn pleziertjes niet schieten, zoals de Supercross in Goes er een van is. 06-38681915

Van Nispen Lasservice, Bergen op Zoom. (Peter van Nispen) Peter is eigenlijk voornamelijk door zijn buurman (ikzeidegek) aangestoken met het crossvirus.Bij het horen en zien van onze motoren kwam zijn onvervulde jongensdroom weer tot leven. Na een kort startseizoen ruimde hij toch zijn Suzuki op vanwege een welkome gezinsuitbreiding, maar als de tijd rijp is zal er zeker weer een tweetakt in zijn garage prijken. Als lasser voor een baas heeft hij onlangs besloten er op eigen kracht wat naast te gaan doen. Door de diverse behaalde certificaten is hij inmiddels tot veel in staat. vannispenlassservice@ziggo.nl

MC Dartshop, Steenbergen. (Maikel en Esther) Ze hebben beiden niet zoveel met de cross, maar zeker wel met de herkenbare passie voor sport. Dit stel stampte samen, helemaal uit het niets een dartshop uit de grond die nog sneller groeit dan de pijlen vliegen. Met inmiddels drie vestigingen en een kanjer van een webshop zijn ze inmiddels uitgegroeid tot een van de meest toonaangevende dartshops in Nederland en Belgie. Ik heb er diep respect voor en wat je geeft krijg je blijkbaar ook wel eens terug. Zonder nadenken sloten ze eensgezind aan bij ons ‘project’. www.mcdartshop.nl

Bouwbedrijf Tielen, Bergen op Zoom. (Mark Tielen) Mark is verslaafd. Naast crossen en endurorijden is hij praktisch iedere week ook met zijn zoontje Luciano op diverse crosscircuits te vinden. Hij werkt hard, maar geniet niet minder. Met zijn (soms te) goede hart staat hij altijd voor je klaar zonder wat terug te verwachten. Zijn (af)bouwbedrijf draagt zorg voor complete afbouw. Zowel de particuliere als de zakelijke markt valt onder zijn doelgroep. www.bouwbedrijftielen.nl

Mxuseum, Bergen op Zoom. (Peter Hoendervangers) Peter is al jaren een van Mike’s trouwste supporters. Peter was al een tijd gestopt met zijn actieve crosscarriere toen hij met zijn wegmotor een bocht miste. Met de gevolgen van een incomplete dwarslaesie gaat hij toch ongekend positief door het leven. Door zijn eigen toedoen kan hij alles weer, zij het met een lichte beperking. Als nooit tevoren geniet hij van het mooie van nu, maar zeker ook van de prachtige herinneringen uit zijn crossjaren. Met twee BLB kampioenschappen op zak kijkt hij terug naar de tijd van zijn leven. Met zijn MX Museum houdt hij in stand wat hem, op zijn huwelijk met Patricia na, het mooiste gaf in zijn leven tot nu toe. Kijk op Facebook: mxseum the netherlands ‘preserving motocross history’ en geniet!

WP Security en WP Construction Work, Nieuw Amsterdam. (Wally Pouwels) Als een officiele veteraan maakt hij nog steeds zijn meters, maar door zijn drukke zakelijke bestaan staat de actieve sport toch wel een beetje op de helling. Wat gevoeliger voor blessures doordat de jaren gaan tellen, richt hij zich nu voornamelijk op zijn twee bedrijven. Met de security tak richten hij en zijn team zich op evenementen en festivals. Uiteraard zijn de mannen ook regelmatig te vinden op diverse, voornaleijk grotere, crosswedstrijden. De ‘constructionkant’, richt zich op voornamelijk op het inleggen van bestratingen en de verhuur van trilplaten en veegmachines. Naast alle drukte zijn Wally en zijn Belinda grote aanhangers van ‘onze Kogel’. www.wpsecurity.nl

All in Events Solutions, Breda. (Maurice Bakx) Maurice heeft een voorliefde voor snelheid. Met een passie voor mooie auto’s, loopt hij ook makkelijk warm voor alles wat met motoren te maken heeft. Hij kent mijn warme gevoel voor de motorcross en waardeert ondernemen met nieuwe ideeen. Een zakelijk talent met een neus voor noviteiten. Met zijn bedrijf verzorgt hij verschillende attracties op jaarmarkten en kermissen. Daarnaast is er een in- en verkoop van auto’s ontstaan waarvan er ook een deel als verhuurwagen ingezet wordt. www.allin-events.nl

Koevoets en de Vries Attracties, Wernhout. Deze firma liet zich overtuigen door collega en vriend Maurice Bakx. Hier waren niet veel woorden voor nodig, want de wereld van de kermisattracties is graaot maar erg hecht. Als een grote familie reizen ze jaarlijk door binnen en buitenland om de steeds moeizamer wapperende kermisvlag hoog te houden. Het zijn harde tijden, maar door te zorgen dat ze volledig self supporting kunnen werken, zullen de kermissen nog wel even blijven. ‘Koop een kaartje dan gaan we nog een rondje’. 06-46755806

Als laatste maar zeker niet de minste danken we WLM Design voor de spontane en belangenloze medewerking aan ons project. De Ecomaxx shirts van Mike worden door WLM voorzien van de logo’s van de hierboven weergegeven ‘vrienden van Mike’. Mark van den Bungelaar moet bij een tuner zijn geweest, want ondanks de mega korte termijn van aanleveren wist hij het toch allemaal klaar te spelen. www.wlm-design.nl

De buizenframes voor de full color geprinte doeken werden, eveneens zonder kosten, ter beschikking gesteld door Jeratec Sign Systems van eigenaar Jacco van Houdt. Als zwager en vriend voor het leven, levert Jacco een groot assortiment reclame systemen aan reclamebedrijven door Nederland en Belgie. Respect en dank namens ons allen. www.jeratec.nl

‘Hoe gaat het met je?’, vraag in oprecht geïnteresseerd. Hij reageert onverwacht vrolijk. Nadat ik hem afgelopen weekend in Rosmalen een dikke smakker zag maken en na het zien dat hij weggedragen werd, verwachtte ik een gebroken man, maar niets is minder waar.

De schrik van haar leven

‘Beetje hoofdpijn wel. Krassen en spierpijn, maar verder valt het gelukkig mee’. Doordat hij het bewustzijn verloor weet hij er niet veel meer van, maar de paniek was groot. Als je niet meer beweegt op eigen kracht kan er natuurlijk van alles aan de hand zijn. Ook zijn vriendin Daisy was ooggetuige en maakte de schrik van haar leven mee. ‘Je weet gewoon niet wat je moet denken. Op zo’n moment gaat er van alles door je heen. Vooral toch het ergste’, aldus de hevig geschrokken mooierd. Dat het serieus was bewijzen zijn rug, duim, schouders, nek en zo’n beetje alle spieren in zijn sterke lichaam. ‘Mijn nekbrace en kniebeschermers hebben me gered van een behoorlijk stukje revalideren, daar ben ik zeker van’. Hij lacht erbij, maar beseft terdege dat hij door het oog van de naald is gekropen. Ik weet niet of je dan geluk hebt gehad, maar heb mindere crashes slechter af zien lopen.

Zware zandbanen

Bram van den Hoek is een rasechte. Na de gebruikelijke PW met zijspan reed Bram een aantal jaren BMX op een meer dan redelijk niveau. ‘Ik heb wat NK’s meegedaan en andere internationale wedstrijden, tot ik op mijn zevende verjaardag een 60 cc Kawasaki kreeg van mijn pa. Een jongensdroom werd waarheid’. De meeste meters maakte hij in Bleiswijk en Gouda. Alhoewel hij daar heel graag reed, heeft dat ook bepaald hoe het verder zou gaan. Het zijn twee redelijk harde banen. De zware zandbanen en de benodigde tijd er te komen waren helaas spaarzaam, waardoor zijn specialisatie automatisch op harde banen en supercross kwam te liggen. Bram woont met Daisy , bijna helaas, in het prachtige Voorburg. Aangezien Bram over het algemeen de volle week aan het werk is zit er niet meer in dan de baantjes in de buurt af te raggen. Daar kwam hij pijnlijk achter toen hij na wat jaren DMX West in 2014 deel besloot te nemen aan de wedstrijden voor de MON Inters. Op de harde banen deed hij mee voor het podium, terwijl zijn naaste concurrenten in de zware zandbakken als het ware rondjes om hem heen draaiden. Dat frustreert, maar hij moest er vrede mee hebben. ‘Nu ben ik wel zover dat ik zo nu en dan een woensdag vrijaf neem, maar dat is eerder sporadisch als gebruikelijk.’

Op het randje

Bram stond in het verleden bekend als een wilde. Vaak was het buigen of barsten wat hem zo nu en dan in de lappenmand deed belanden. Als voorbeeld brak hij tot drie maal toe zijn sleutelbeen in het jaar 2015. ‘Dan ga je op een gegeven moment wel nadenken’, lacht de nu veel rustigere Bram. Daisy lacht mee en knikt. Ook voor haar heeft dat rust gebracht. ‘Niet dat het nu allemaal zo rustig gaat hoor, maar het verschil is goed te zien. Mijn nagels blijven de laatste tijd langer in ieder geval’. Bram heeft het afgelopen seizoen zijn krachten gemeten in het 500 cc ONK en gaat dat in het komende weer doen. Financieel is het vaak op het randje, maar dat is een item waar erg veel rijders mee kampen. Als je eenmaal een beetje gas gaat geven, slijt de boel ook 5x zo hard en dat kost geld. ‘Ik ben eigenlijk niet brutaal genoeg’, zegt hij bedenkelijk. ‘Ik vind het moeilijk geld te vragen aan vaak wildvreemden. Wie ben ik en waarom zou je mij helpen, denk ik dan.

Gunfactor

Toch heeft de Stichting, welke hij eind 2016 in het leven riep, al een klein beetje zorg uit handen genomen. ‘Er zijn altijd wel mensen die je wat gunnen gelukkig. Een mega omzet vergroting voor het bedrijf zit er natuurlijk niet in door een sticker van het logo op de motor te plakken en dat weten de gulle gevers maar al te goed. De gun factor wint het vaak van de cijfers en daar moeten veel rijders het tegenwoordig toch van hebben. ‘Dan heb je nog dat als je niet veelzijdig genoeg bent, qua circuits, er minder mensen zijn met interesse. Logisch’, vind de eerlijke en nuchtere Bram. Hij relativeert makkelijk. ‘Gelukkig heb ik mijn vader bij en naast en achter me staan. We sleutelen samen en iedere cross is hij erbij. Ik heb sowieso op alle gebied erg veel aan mijn ouders en zeker ook aan mijn vriendin te danken. Het zijn mensen die geloven in wat ik onderneem en dat geeft een fijn gevoel.’ De spraakzame en vrolijke Bram is ondanks de napijn helemaal klaar voor het nieuwe seizoen en kan eigenlijk niet wachten. De cross beheerst hem, maar gelukkig ook andersom…

Foto’s met dank aan: Eric Laurijssen (www.motocrossplanet.nl) , Selle MX Foto’s, Thomas Kragt en Danny Relouw.

Ik heb het altijd wel een stoere sport gevonden. IJzeren mannen met verschrikkelijk veel lef. Het gaat hard en coureurs strijden stuur aan stuur, luttele centimeters van de harde omheining. Gaat het mis, dan klap je niet tegen de strobalen. Een massief houten wand is dan je eindpunt en dat komt aan.  

Goed kijken

Romano Hummel is gelukkig niet bang aangelegd. Ook al is hij nog maar 19, hij zit inmiddels al een jaar of 15 op de motor. Na twee crossertjes te hebben versleten op de grasbaan kreeg hij op zijn negende verjaardag een heuse ‘Special’. Vader Hummel was ‘in zijn dagen’ ook een fervent coureur. Misschien geen groot kampioen, maar zeker wel een ijzerbijter van het eerste uur. Maar liefst twee maal brak hij zijn rug en hield het in 1999, na de geboorte van Romano, voor gezien. Het was mooi geweest. De focus werd verlegd naar de kleine Romano, die zijn machientje al snel zeer bedreven rondstuurde over de velden van het Vaderlandse Noorden. De gedreven Romano viel op door zijn afwachtende houding tijdens het racen. Goed kijken en wachten op een gaatje, om vervolgens keihard toe te slaan. Ook al moest dat vaak buitenom. Het is geen jongetje meer. Romano is gegroeid. Niet alleen in postuur, maar zeker ook in zijn rijden. Sterker en harder. Volwassener. Toch past hij in de koningsklasse, waarin hij tegenwoordig uitkomt, nog steeds dezelfde techniek toe. Als een leeuw die loert op zijn prooi. Afwachten en vervolgens keihard afslachten. Het is een combinatie van lef, kracht en een sterk staaltje timing. Romano heeft het allemaal.

Stichting

Ondanks hij de sterren van de grasbaanhemel rijdt is Romano gek genoeg geen prof. Het is ook maar de vraag of dat ooit zal lukken. Niet dat hij de capaciteiten of inzet niet heeft om de beste van de wereld te worden, maar meer omdat de sport redelijk klein is. In ons land wordt er over het algemeen alleen in het Noorden gereden en als ik terugdenk is dat eigenlijk nooit anders geweest. Waarom dat is weten we allebei niet. Sommige dingen zijn gewoon zo. Het werken in combinatie met het racen is goed te doen vindt Romano. Dat komt voor een groot deel ook omdat de stichting ‘Romano Hummel’ nagenoeg alles voor hem regelt. Richard Gelsema, eigenaar van de gelijknamige slagerij,  herkende het talent en nam een paar jaar geleden de stap ervoor te zorgen dat Romano het maximale uit zijn carrière zou kunnen halen. Het was hij die het initiatief nam en richtte een stichting op om de jongeling te steunen in zijn strijd naar het absolute goud. Richard ging op sponsorjacht en kreeg het voor elkaar de complete financiering voor Romano’s sportieve carrière af te dekken. ‘Dat geeft een hoop rust’, vindt Romano. ‘Ik kan me volledig concentreren op mijn fitheid en op mijn werk als schoonmaker in een naburig laboratorium. ‘Nee, schoonmaken is niet waar ik van droomde’, lacht de sportheld. Eigenlijk ben ik timmerman, maar de uren in de schoonmaak zijn beter te combineren met mijn sport’.

Een regelrechte domper

Nog maar een paar weken geleden zat hij eindelijk weer op de motor na zijn onfortuinlijke crash op 7 juli, waar hij tijdens een EK wedstrijd zijn bovenbeen brak. ‘Het was zo jammer, want ik was echt op de goede weg. Na twee GP’s waar hij respectievelijk 11^e en 2^e werd, waren alle ogen gericht op de overige 3 GP’s, waarvan er 2 in Nederland (Roden en Eenrum) en de laatste in het Duitse Muhldorf gereden zouden  worden. Dat feest ging helaas niet door. Een regelrechte domper op iets wat een prachtig seizoen had kunnen worden. Een wereldtitel wellicht. Ook al zit de pin nog in zijn been genageld, toch is Romano al helemaal terug op niveau. Onlangs wist hij zich middels een Challenge te kwalificeren door de dag op zijn naam te schrijven. Ook de finale van deze Challenge, waarvan de eerste drie door gaan, sloot hij boven op het podium af. Laatste rondje buitenom. Helemaal open. Deze prestatie geeft hem directe toegang tot het wereldkampioenschap in 2019.

Gewoon een aardige gast

Wereldkampioen worden is uiteraard het streven van de vastberaden Romano. Of er records te breken zijn? ‘Jannick de Jong is als enige Nederlander twee keer wereldkampioen geworden’. De ervaren Jannick zit nu thuis vanwege een vier jarige schorsing en niet eens vanwege doping. Toch werd er na een gezellige avond stappen iets in zijn bloed gevonden wat op de lijst der verboden middelen bleek te staan. Een leuke avond met grote gevolgen. Ze spreken elkaar regelmatig op en rond de baan. ‘Het is echt gewoon een aardige gast. Zo jammer dat dit is gebeurd, maar het is niet anders. Doping is in onze sport ook helemaal niet aan de orde. Van een pilletje ga je bij ons echt niet ineens harder rijden, geloof me. Het mooie aan Jannick is ook dat hij me nu vaak tips geeft over het rijden of de gesteldheid van een baan. ‘Ik hoop echt dat hij er over twee jaar weer bij is en we samen kunnen strijden. Dat zou ik geweldig vinden’.

Verstand en gevoel

Over zijn toekomst is hij erg duidelijk. Naast eventueel wereldkampioen wordt hij binnenkort ook nog eens vader. ‘Ik wil het geen ongelukje noemen, want dat klinkt te negatief. We hadden het inderdaad niet gepland. Aurélie en ik zijn net een jaar samen en zijn vreselijk gek op elkaar, wat de beslissing om voor een gezin te kiezen toch nog best wel moeilijk maakt. Verstand en gevoel, weet je wel’. Toch hebben de twee besloten er voor te gaan. ‘Wat uit liefde ontstaat moet toch wel bestemd zijn’, aldus een zielsgelukkig en vooral mooi stel.

Nummer 84

Romano is eigenlijk een beetje de Herlings van de grasbaansport, die bij toeval en alleen in Nederland, ook met het nummer 84 rijdt. ‘Die vergelijking hoorde ik al eens eerder, maar ik zal eerst maar eens een keer wereldkampioen moeten zien te worden’, lacht hij. ‘Dat nummer 84 koos ik zonder speciale reden, ik vond het gewoon een mooi nummer. In het buitenland is het bewuste nummer opgekocht door een andere GP rijder die er dik geld voor heeft weggelegd. Grappig genoeg kiest Romano dan voor het nummer 666…

Foto’s met dank aan: H Mannes, Niklas Breu en Dian Hummel

Ik hou niet zo van rekstokslingeren. Ook niet van schaatsen trouwens. Mijn vader wel. Die hield van alle sporten. Ik begreep dat nooit zo goed, juist omdat er voor mij maar één sport was. Mijn vader keek alles en als het klaar was op de Nederlandse zenders, schakelde hij doodleuk over naar het buitenland. Zo zijn er veel denk ik. Het ging mijn vader dan ook niet perse om de betreffende sport op zich, maar meer om de, vaak individuele, prestatie. De opoffering en de dromen die nagestreefd werden. Als er dan eens een doel behaald werd schoot hij vol. Hij keek me dan aan en stotterde, ´geweldig hè’.  De motorcross is op de vaderlandse tv  jarenlang zwaar ondergewaardeerd geweest. Ik weet nog dat mijn vader me meesleepte naar de drukbezochte NK wedstrijden en GP’s op eigen bodem. In die tijd reden we na de wedstrijd snel naar huis. Dan waren we nog op tijd voor studio sport. Eerst de voetbal en erna steevast een verslag van de wedstrijd waar we die dag waren geweest. Met het eten op onze schoot kijken of we onszelf konden vinden in de beelden op tv. In die tijd was het nog een echte volkssport met veel Nederlandse toppers. De aandacht maakt een sport groot of juist kapot. Voor sponsoren heeft het puur zakelijk gezien weinig zin uit te pakken in een sport die geen aandacht krijgt en dat is heel erg logisch. Teams drijven dan op de gunfactor of de liefde voor de sport van de man die het sponsorbudget verdeelt. Sinds Herlings, Coldenhoff, Nancy van de Ven en de zijspanprestaties van mannen zoals Bax en Willemsen is de aandacht weer aan het aantrekken. Het gebeurt me nu dat mensen die eigenlijk helemaal niets met crossen hebben toch weten te vertellen wat ‘onze toppers’, hebben gedaan. Het is een heel proces,maar we zijn weer op de goede weg. Ik zag Jeffrey al bij Peptalk en nog wat andere programma’s. Nancy kreeg volop aandacht van RTL7 in de eindfase van haar strijd om het wereldkampioenschap en Glenn werd wereldberoemd door zijn fenomenale optreden in de MxoN. Kortom, de aandacht in de media groeit, wat ook weer interessanter zal worden voor de crossminnende zakelijke markt. ‘Onze  sport’, is nog steeds klein ten opzichte van het schaatsen, atletiek en zwemmen, wat het alleen maar heel bijzonder maakt dat Jeffrey daar vanavond inde zaal zat. Eén van de drie kanshebbers nota bene. Heel eerlijk bekeken en In de juiste verhouding gezien is hij dus gewoon sportman van het jaar. Jeffrey,gefeliciteerd!

Photorced.: © Ray Archer/Red Bull KTM Factory Racing en More Heijt – www.mhmxpics.nl

Het is koud, maar ondanks de naderende winter is het toch nog redelijk druk op de perfect verzorgde baan van MC Rilland. Tussen de aangescherpte bulten en fraai geboetseerde kom  bochten ligt de baan er netjes en strak in. ‘De mannen van Rilland’ snappen ‘hun grond’ en verzorgen het met liefde. Als we het terrein oprijden zien we dat verschillende rijders met een behoorlijke naam de weg naar het prachtige circuit gevonden hebben. Max Anstie en Damon Graulus demonstreren hun kunsten en laten zien op welke punten we nog wat tijdwinst kunnen behalen. Zien doen we het wel, maar beseffen tegelijkertijd dat het uitvoeren op dat niveau voor maar weinigen is weggelegd. Niet erg, want niet alle crossers rijden om kampioen te worden. Niet allemaal. Mijn zoon zit lekker in de lift en rijdt er nog wat blaren op zijn handen bij. Het boeit hem niet, want dat is cross. Een litteken meer of minder zal geen der rijders beletten uiteindelijk toch weer op de motor te stappen. Zo snel mogelijk ook, alsof het moet. Een contract met zichzelf. Getekend en gehavend, maar toch elke week weer die prachtige momenten uit het geweldige crossleven zien te pakken. Blessures zijn vervelend, maar het hoort erbij. Je hoeft tenslotte niet te kunnen lopen om te kunnen rijden…

 

Foto met dank aan Kevin Schenk